George Orwell - 1984

ayakları gıdıklanıyor, elini açıp kapatırken eklemleri çıtırdıyordu.
Beş günde doksan saatten fazla çalışmıştı. Bakanlıktaki
herkes aynı durumdaydı. Tüm işleri bitirmiş, yapacağı
hiçbir iş kalmamıştı, ertesi sabaha kadar hiçbir
Parti işi yoktu. Gizli yerinde altı saat geçirebilir, yatağında
dokuz saat yatabilirdi. Ilık ikindi güneşinde, pislik içindeki
bir sokakta ağır ağır yürüyerek Bay Charrington'ın
dükkânına yöneldi; devriyeler geliyor mu diye ortalığı kolaçan
edip duruyordu ama, her nedense o gün başına bir
şey gelmeyeceğine inanıyordu. Taşımakta olduğu ağır
çanta, attığı her adımda dizine çarpıyor, bacağını sızım
sızım sızlatıyordu. Çantanın içindeki kitap altı gündür
onda olmasına karşın, daha açıp bakmamıştı bile.
Nefret Haftası'nın altıncı günü, geçit törenleri, nutuk
atmalar, bağırıp çağırmalar, şarkılar, bayraklar, posterler,
filmler, balmumu heykeller, davulların gümbürtüsü,
trompetlerin cayırtısı, postalların raprapları, tank
paletlerinin gıcırtıları, bir sürü uçağın gürültüsü ve topların
gümbürtüsü arasında geçen altı günün sonunda,
büyük orgazm doruğuna ulaşmak üzereyken, Avrasya'ya
duyulan nefret insanları törenlerin son günü ortalık yerde
asılacak iki bin Avrasyalı savaş suçlusunu ele geçirseler
oracıkta paramparça edecek kadar çıldırtmışken, işte
tam o sırada Okyanusya'nın Avrasya'yla savaşta olmadığı
açıklanmıştı. Okyanusya Doğuasya'yla savaştaydı, Avrasya
Okyanusya'nın müttefikiydi.
Hiç kuşkusuz, herhangi bir değişiklik olduğu kabul
ediliyor değildi. Apansızın aynı anda her yerde, düşmanın
Avrasya değil, Doğuasya olduğu öğrenilmişti, hepsi
bu. O sırada Winston, Londra'nın merkezindeki meydanlardan
birinde düzenlenen bir gösterideydi. Gecenin
o saatinde, ışıldaklar altındaki beyaz yüzler ve kızıl bayraklar
korkunç görünüyordu. Meydanı, aralarında Ca-