George Orwell - 1984

ve kendisine bakan yüzü tanıdı; ama beyninden bir parça
alınmış gibi, bir yerlerde büyük bir boşluk vardı.
"Çok uzun sürmeyecek," dedi O'Brien. "Gözlerimin
içine bak. Okyanusya hangi ülkeyle savaşıyor?"
Winston şöyle bir düşündü. Okyanusya'dan ne kast
edildiğini ve kendisinin Okyanusya'nın bir yurttaşı olduğunu
biliyordu. Avrasya ile Doğuasya'yı da anımsıyordu;
ama kimin kiminle savaştığını bilmiyordu. Aslında, bir
savaş olduğunun bile ayırdında değildi.
"Anımsamıyorum."
"Okyanusya, Doğuasya'yla savaşıyor. Şimdi anımsadın
mı?"
"Evet."
"Okyanusya en başından beri Doğuasya'yla savaşta.
Senin yaşamının, Parti'nin, tarihin başlangıcından bu
yana savaş, hep aynı savaş aralıksız sürüyor Bunu anımsıyor
musun?"
"Evet."
"On bir yıl önce, vatana ihanetten ölüme mahkûm
edilen üç adam hakkında bir efsane uydurdun. Onların
masum olduğunu kanıtlayan bir kâğıt parçası gördüğünü
sandın. Oysa böyle bir kâğıt hiç olmadı. Onu sen uydurdun,
sonra da kendini buna inandırdın. Şimdi de onu ilk
uydurduğun anı anımsa bakalım. Anımsıyor musun?"
"Evet."
"Şimdi bak, elimin parmaklarını görüyor musun?
Beş parmak gördün. Bunu anımsıyor musun?"
"Evet."
O'Brien sol elinin parmaklarını kaldırmış, ama başparmağını
kapatmıştı.
"Beş parmak var. Beş parmağı görüyor musun?"
"Evet."
Ve bir an için, zihni yerine gelinceye kadar, gerçekten
de beş parmak gördü. Tastamam beş parmaktı gör-