George Orwell - 1984

pahalı yöntemlerle yapay bir biçimde üretilmek zorunda
kalınan önemli bitkisel ürünler yetişmektedir. Ama
en önemlisi, buralarda bitmez tükenmez bir ucuz emek
kaynağı bulunmasıdır. Ekvatoral Afrika'yı, Ortadoğu ülkelerini,
Güney Hindistan'ı ya da Endonezya Takımadalarını
denetimi altına alan devlet, boğaz tokluğuna başını
kaldırmadan çalışan yüz milyonlarca ırgatın bedenlerini
de ele geçirmiş olur. Bu bölgelerin nerdeyse açıkça köleleştirilmiş
olan insanları, durmadan bir istilacıdan bir
başka istilacının eline düşerken, daha çok silah üretme,
daha çok toprak ele geçirme, daha çok işgücünü denetleme,
daha da çok silah üretme, daha da çok toprak ele
geçirme yarışında kömür ve petrol gibi kullanılırlar. Gerçekte,
çarpışmaların asla tartışmalı bölgelerin sınırlarının
ötesine geçmediği bilinmelidir. Avrasya'nın sınırları Kongo
havzası ile Akdeniz'in kuzey kıyısı arasında gidip gelir;
Hint Okyanusu ve Büyük Okyanus'taki adalar Okyanusya
ile Doğuasya arasında durmadan el değiştirir; Moğolistan'da
Avrasya ile Doğuasya arasındaki sınır çizgisi
sürekli değişir; üç devlet de, büyük ölçüde ıssız ve keşfedilmemiş
yörelerden oluşan, Kutup çevresindeki uçsuz
bucaksız topraklarda hak iddia eder: Ama güç dengesi
hemen hemen hiç değişmez ve her süper-devletin ana
topraklarına hiçbir zaman dokunulmaz. Üstelik Ekvator
çevresindeki, sömürülen halkların emeği aslında dünya
ekonomisi için hiç de gerekli değildir. Bunlar dünyanın
zenginliğine hiçbir şey katmaz, çünkü ürettikleri her şey
savaş için kullanılır, savaşmanın amacı ise her zaman, verilecek
başka bir savaşta daha iyi bir konumda olmaktan
başka bir şey değildir. Köle halkların emeği, yalnızca sürekli
savaşın temposunun hızlandırılmasını sağlar. Onlar
olmasa da, dünya toplumunun yapısı ve varlığını sürdürme
yolu temelde değişmeyecektir.
Modern savaşın ana amacı (bu amaç, çiftdüşün ilke-