George Orwell - 1984

fanda, çözülmemiş bir bilmece olarak kalacak."
Winston yattığı yerde hiç sesini çıkarmadı. Göğsü
biraz daha hızlı inip kalkmaya başlamıştı. İlk aklına gelen
soruyu hâlâ sormamıştı. Sormak zorundaydı, ama bir
türlü soramıyordu. O'Brien'ın yüzünden, bu işi eğlenceli
bulduğu anlaşılıyordu. Gözlüğünün camlarından bile
alaycı bir parıltı yansıyor gibiydi. Winston ansızın, biliyor,
dedi içinden, ne soracağımı biliyor! Ve aklından geçen
soruyu soruverdi:
"101 Numaralı Oda'da ne var?"
O Brien'ın yüz ifadesinde hiçbir değişiklik olmadı.
Donuk bir sesle yanıtladı:
"101 Numaralı Oda'da ne olduğunu biliyorsun, Winston.
101 Numaralı Oda'da ne olduğunu herkes bilir."
Beyaz önlüklü adama parmağıyla işaret etti. Anlaşılan,
oturum sona ermişti. Winston'ın koluna bir iğne
saplandı. O anda uykuya daldı.
III
"Yeniden bütünlenmen üç aşamadan oluşuyor," dedi
O'Brien. "Öğrenme, kavrama ve kabullenme. Artık ikinci
aşamaya geçmenin vakti geldi."
Winston, yine sırtüstü, dümdüz yatıyordu. Ama kayışları
biraz gevşetilmişti. Hâlâ yatağa bağlı olmakla birlikte,
dizlerini bir parça kımıldatabiliyor, başını iki yana
çevirebiliyor, kollarını dirsekten kaldırabiliyordu. Kadran
da eskisi kadar ürkütücü olmaktan çıkmıştı. Çabuk
ve zekice yanıtlar verdiğinde acıdan kurtuluyordu;
O'Brien, kadranın kolunu, ancak Winston aptallık ettiği
zaman kaldırıyordu. Bazen bütün bir oturum boyunca