George Orwell - 1984

ilecek, aşağılanacak, küçük düşürülecek, yüzlerine tükürülecek,
ama yine de her zaman var olacaklar. Seninle yedi
yıldır oynadığım bu oyun, her seferinde daha incelikli biçimlere
bürünerek kuşaklar boyunca tekrar tekrar oynanacak.
Sapkınlar burada her zaman yalvar yakar olacaklar,
yıkılmış, aşağılanmış olarak acıyla haykıracaklar ve sonunda
bin pişman, kendilerinden arınmış olarak kendi istekleriyle
ayaklarımıza kapanacaklar. Yaratmakta olduğumuz
dünya bu işte, Winston. Yengiden yengiye, zaferden zafere
koşulan, iktidarı durmadan daha güçlü, daha baskın, daha
şiddetli kılan bir dünya. Bu dünyanın nasıl bir yer olduğunu
anlamaya başladığını görüyorum. Ama sonunda, anlamanın
da ötesinde bu dünyayı kabullenecek, benimseyecek
ve onun bir parçası olup çıkacaksın."
Winston biraz olsun toparlanmıştı. "Yapamazsınız!"
dedi güçlükle.
"O da ne demek, Winston?"
"Demin anlattığınız gibi bir dünya yaratamazsınız.
Bu bir hayal olmalı. Mümkün değil."
"Neden?"
"Korku, nefret ve zulme dayanan bir uygarlık kurulamaz.
Böyle bir uygarlık ayakta kalmaz."
"Neden ayakta kalmasın ki?"
"Dayanıksız olur. Dağılır gider. Kendi kendini yok
eder."
"Saçmalıyorsun. Nefretin sevgiden daha tüketici olduğunu
sanıyorsun. Niye öyle olsun ki? Hem öyle olsa
bile ne değişir? De ki, kendimizi daha çabuk tüketmeyi
seçtik. De ki, insan yaşamının temposunu o kadar hızlandırdık
ki, insanlar otuz yaşında yaşlanır oldular. Ne
fark eder? Bireyin ölümünün ölüm olmadığını anlayamıyor
musun? Parti ölümsüzdür."
O'Brien'ın sesinin tonu, Winston'ı yine sindirmişti.
Dahası, karşı koymakta diretirse O'Brien'ın yine kadra-