George Orwell - 1984

şın, birkaç haftada yüz binlerce, hatta milyonlarca insanın
can verdiği eski savaşların amansız çarpışmaları bir
daha asla tekrarlanmamıştır.
Üç süper-devletten hiçbiri, ağır bir bozguna uğrama
riski taşıyan bir harekâta girişmez. Geniş çaplı bir harekâta
kalkışılacaksa da, bu genellikle bir müttefike baskın
yapmak biçiminde olur. Üç devletin izlediği ya da
izler gibi göründüğü strateji aynıdır. Plan, çarpışmalar,
pazarlıklar ve iyi zamanlanmış ihanetleri bir arada yürüterek,
rakip devletlerden birini tümüyle kuşatan bir üs
çemberi oluşturmak, sonra da o devletle bir dostluk antlaşması
imzalayarak her türlü kuşkuyu gidermek üzere
yıllarca barış içinde kalmaktır. Bu süre boyunca tüm stratejik
noktalarda toplanacak atom bombası yüklü roketler,
en sonunda aynı anda ateşlenecek ve düşmana karşılık
verme olanağı tanınmayacaktır. İşte o zaman öteki süperdevletle
bir dostluk antlaşması imzalanarak yeni bir saldırıya
hazırlanılacaktır. Bu tertip, söylemeye bile gerek
yok ki, gerçekleşmesi olanaksız bir hayaldir. Kaldı ki, Ekvator
ve Kutup çevresindeki tartışmalı bölgeler dışında
hiçbir yerde çarpışma olmamaktadır; düşman topraklarının
istilasına hiçbir zaman girişilmemektedir. Süperdevletler
arasındaki sınırların bazı yerlerde değişken olmasının
nedeni de budur. Örneğin, Avrasya, coğrafi olarak
Avrupa'nın bir parçası olan Britanya Adaları'nı kolayca
ele geçirebilirdi ya da buna karşılık, Okyanusya'nın
sınırlarını Ren nehrine, hatta Vistül nehrine kadar genişletmesi
hiç de zor olmazdı. Ama bu da, bütün tarafların
hiç dile getirmedikleri halde bağlı kaldıkları kültürel bütünlük
ilkesini çiğnemek olurdu. Okyanusya bir zamanlar
Fransa ve Almanya diye bilinen bu bölgeleri ele geçirecek
olsaydı, orada yaşayanların kökünü kazımak gibi
çok güç bir işe kalkışmak ya da teknik gelişme açısından
aşağı yukarı Okyanusya'nın düzeyine ulaşmış yüz mil-