George Orwell - 1984

yin arada sırada bacağına sürtündüğüne bakılırsa, irice
bir ekmek parçası bile olabilirdi. Sonunda, cebinde ne
olduğunu anlamanın çekiciliği korkusuna ağır bastı ve
elini cebine attı.
Tele-ekrandan bir ses, "Smith!" diye bağırdı. "6079
Smith W! Hücrede elleri cebe sokmak yok!"
Yeniden ellerini dizinde kenetleyip hiç kımıldamadan
oturdu. Oraya getirilmeden önce, sıradan bir hapishaneye
ya da devriyeler tarafından kullanılan geçici bir tutukevine
götürülmüştü. Orada ne kadar kaldığını bilmiyordu,
en azından birkaç saat kalmış olmalıydı; saat olmadığı
gibi, içeriye gün ışığı da girmediğinden, ne kadar zaman
geçtiğini kestirmek zordu. Hem gürültülü hem de leş gibi
kokan bir yerdi. Onu, şimdikine benzeyen ama pislik içinde
ve on on beş kişinin doluştuğu bir hücreye koymuşlardı.
Çoğu adi suçlu olmakla birlikte, aralarında birkaç siyasi
mahkûm da vardı. Ne zamandır su yüzü görmemiş bir
sürü bedenin arasına sığışıp duvarın dibinde sessizce oturmuştu;
korkudan ve karnındaki ağrıdan çevresindekilerle
pek ilgilenememiş, ama Partili mahkûmlarla adi tutukluların
tavırları arasındaki fark da gözünden kaçmamıştı.
Partili mahkûmlar hep suskun ve ürkektiler, adi suçlular
ise göründüğü kadarıyla hiçbir şeye aldırmadıkları gibi,
hiç kimseyi de umursamıyorlardı. Muhafızlara ana avrat
sövüyorlar, eşyalarına el konulduğunda var güçleriyle direniyorlar,
yerlere açık saçık laflar yazıyorlar, giysilerinin
olmadık yerlerinden çıkardıkları kaçak yiyecekleri yiyorlar,
dahası düzeni sağlamaya kalkıştığı zaman tele-ekrana
küfürler yağdırmaktan bile çekinmiyorlardı. Buna karşılık,
bazılarının muhafızlarla arası çok iyiydi, onlara lakaplarıyla
sesleniyorlar, kapıdaki gözetleme deliğinden bir sigara
alabilmek için sırnaşıp yaltaklanıyorlardı. Muhafızlar
da, sertlik göstermeleri gerektiği zaman bile, adi suçlulardan
belirli bir hoşgörüyü esirgemiyorlardı. Mahkûmların