George Orwell - 1984

netmek ve yönetimini sürekli kılmak istiyorsan, gerçeklik
duygusunu yolundan çıkaracaksın. Çünkü yönetmenin sırrı,
bir yandan kendinin yanılmazlığına inanırken, bir yandan
da geçmişteki hatalarından ders çıkarabilmektedir.
Söylemeye bile gerek yok ki, çiftdüşün'ü en ustaca
uygulayanlar, çiftdüşün'ü icat edenler ve onun sonsuz bir
zihinsel yanıltma sistemi olduğunu bilenlerdir. Toplumumuzda,
olup bitenleri en iyi bilenler, aynı zamanda dünyayı
olduğu gibi görmekten en uzak olanlardır. Genellikle,
kavrayış ne denli fazlaysa, yanılma da o ölçüde fazladır:
Zekâ ne denli fazlaysa, akıl o ölçüde azdır. Bunun
açık bir örneği, bir insan toplumsal skalada yükseldikçe
savaş isterisinin de şiddetlenmesidir. Savaş karşısında
nerdeyse en akılcı tutumu gösterenler, durmadan el değiştiren
bölgelerin bağımlı halklarıdır. Savaş, onların gözünde,
tepelerindeki dev bir gelgit dalgası gibi sürekli
gidip gelen bir tehlikeden başka bir şey değildir. Hangi
tarafın kazanacağı konusunda tam bir kayıtsızlık içindedirler.
Efendilerinin değişmesinin hiçbir şeyi değiştirmeyeceğinin,
yeni efendilerinin de onlara eski efendileri gibi
davranacağının, eski efendileri için ne kadar çalışıyorlarsa
yeni efendileri için de o kadar çalışacaklarının ayırdındadırlar.
"Proleterler" dediğimiz, azıcık daha iyi koşullardaki
işçiler ancak zaman zaman savaşın bilincine varırlar.
Gerektiğinde kışkırtılarak korku ve nefret taşkınlıklarına
yöneltilebilirler, ama kendi başlarına kaldıklarında da savaşın
olduğunu uzun süre unutabilirler. Asıl savaş coşkusu,
en çok Parti saflarında, özellikle de İç Parti'de görülür.
Dünyanın ele geçirilmesi gerektiğine en çok bunun olanaksız
olduğunu bilenler inanırlar. Karşıtların −bilgi ile
bilgisizliğin, siniklik ile bağnazlığın− her nasılsa kaynaştırılması
Okyanusya toplumunun belirleyici özelliklerinden
biridir. Resmî ideoloji, en küçük bir pratik nedenin
olmadığı durumlarda bile çelişkilerle doludur. Sözgelimi,