George Orwell - 1984

gibi geliyordu) kendiliğinden gelip yerleşti zihnine. Büyük
Birader'e karşı gerçekte neler duyuyordu?
Tam o sırada koridordan postal sesleri duyuldu. Çelik
kapı gıcırdayarak açıldı. Hücreden içeri O'Brien girdi.
Ardından, yüzü balmumundan bir maskı andıran subay
ve siyah üniformalı muhafızlar sökün ettiler.
"Kalk," dedi O'Brien."Gel buraya."
Winston gelip tam karşısında durdu. O'Brien güçlü
elleriyle omuzlarından tutup yüzünü yaklaştırdı.
"Aklından beni aldatmayı geçiriyordun," dedi. "Çok
aptalca. Dik dur. Yüzüme bak."
Durdu, daha yumuşak bir sesle devam etti:
"Sende gelişme görüyorum. Düşünsel açıdan pek az
kusurun kaldı. Ama duygusal açıdan gelişme gösteremedin.
Söyle bakalım, Winston, ama sakın yalan söyleyeyim
deme, bilirsin, hemen yakalarım adamın yalanını,
söyle şimdi, Büyük Birader'e karşı gerçekte neler duyuyorsun?"
"Nefret ediyorum ondan."
"Nefret ediyorsun. İyi. Demek son aşamaya geçmenin
zamanı gelmiş. Büyük Birader'i sevmelisin. Ona boyun
eğmek yeterli değil, sevmelisin onu."
Winston'ı muhafızlara doğru hafifçe itti.
"101 Numaralı Oda'ya," dedi.
V
Tutuklandığından beri gönderildiği her odada, penceresiz
binanın neresinde olduğunu anlamış ya da az çok
kestirmişti. Odaların hava basıncında küçük farklılıklar
olsa gerekti. Muhafızların onu dövdükleri hücreler yer