George Orwell - 1984

de söğütlerin altındaki yeşil gölcüklerde sazanların yüzdüğü
bir dere akıyordu
Birden dehşet içinde yerinden fırladı. Kan ter içindeydi.
Avazı çıktığı kadar bağırdığını duydu:
"Julia! Julia! Julia, sevgilim! Julia!"
Bir an, ürpererek, Julia'nın hayalini görür gibi oldu.
Yanı başında olmaktan öte, içindeydi sanki. Sanki derisinin
içine girmişti. O anda, Julia'ya karşı, birlikte ve özgür
oldukları günlerdekinden çok daha büyük bir sevgi
duydu. Her neredeyse hâlâ hayatta olduğunu ve yardımına
gereksinim duyduğunu duyumsadı.
Yeniden yatağa uzanıp kendine gelmeye çalıştı. Ne
yapmıştı? Şu düşkünlük anıyla, köleliğine kim bilir daha
kaç yıl eklemişti.
Çok geçmeden, koridordan gelen postal seslerini
duyacaktı. Yüreğinde kopan bu fırtınayı cezasız bırakmazlardı.
Onlarla yaptığı anlaşmayı bozmakta olduğunu
daha önce anlamamışlarsa bile şimdi anlayacaklardı. Parti'ye
boyun eğmişti ama, hâlâ nefret ediyordu Partiden.
Eskiden sapkın düşüncelerini uyumlu görünüşünün ardına
gizliyordu. Şimdi ise bir geri adım daha atmış, zihinsel
olarak da teslim olmuştu, ama yüreğinin içini korumayı
umuyordu. Yanlış yaptığının ayırdındaydı, ama
yanlış yapmayı bile bile yeğlemişti. Bunu anlarlardı;
O'Brien anlardı. İtirafı, o sersemce çığlıkta gizliydi.
Her şeye yeni baştan başlamak zorunda kalacaktı.
Yıllar alabilirdi. Elini yüzünde gezdirerek, aldığı yeni biçimi
tanımaya çalıştı. Yanaklarında derin kırışıklar oluşmuştu,
elmacıkkemikleri dokununca acıyordu, burnu
yassılmıştı. Kendini aynada son gördüğünden beri, dişleri
tümden yenilenmiş, protez takılmıştı. Yüzünün neye
benzediğini bilmiyorsa, insanın yüzündeki ifadeyi denetlemesi
kolay değildi. Kaldı ki, yalnızca yüz hatlarının
denetlenmesi de yeterli değildi. Hayatında ilk kez, bir