George Orwell - 1984

"Evet."
"Peki, çıkarlarımız bir çocuğun yüzüne kezzap atmayı
gerektirse, bunu da yapmaya hazır mısınız?"
"Evet."
"Kimliğinizden vazgeçip hayatınızın sonuna kadar
garsonluk ya da tersane işçiliği yapmaya hazır mısınız?"
"Evet."
"Size emrettiğimiz anda canınıza kıymaya hazır mısınız?"
"Evet."
"Birbirinizden ayrılmaya ve birbirinizi bir daha hiç
görmemeye hazır mısınız?"
'Hayır!" diye patladı Julia.
Winston bu son soruyu yanıtlayıncaya kadar asırlar
geçti. Bir ara dili tutulur gibi oldu. Sözcükler adeta diline
yapıştı. Ne diyeceğini bilemedi. En sonunda, "Hayır,"
dedi.
"Bak, söylediğiniz iyi oldu," dedi O'Brien. "Her şeyi
bilelim de."
Julia'ya dönüp biraz daha duyarlı bir sesle ekledi:
"Yaşasa bile bambaşka biri olacağını bilmelisiniz.
Ona yeni bir kimlik vermek zorunda kalabiliriz. Yüzü,
davranışları, ellerinin biçimi, saçının rengi, hatta sesi bile
değişebilir. Siz de farklı birine dönüşebilirsiniz. Cerrahlarımız
insanları tanınmayacak kadar değiştirebiliyorlar.
Bazen gerekiyor da. Kolu bacağı kestiğimiz bile oluyor.
Winston, Martin'in Moğolsu yüzüne bir kez daha
göz ucuyla bakmadan edemedi. Yüzünde hiçbir yara izi
görünmüyordu. Julia'nın yüzü bembeyaz kesilmiş, çilleri
daha bir ortaya çıkmıştı, ama gözlerini cesaretle O'Brien'a
dikmişti. Onayladığını belli eden bir şeyler mırıldandı.
"İyi. Sorun yok o zaman."
Masanın üstünde gümüş bir sigaralık duruyordu.
Dalgın görünen O'Brien sigaralığı onlara doğru iterken