George Orwell - 1984

Yeniden uyanmış olan Julia, "Neden?" diye soracak
oldu.
Winston, biraz duraksadıktan sonra, "Hiç düşündün
mü?" dedi. "En iyisi, buradan bir an önce çıkıp gitmemiz,
bir daha da birbirimizi görmememiz sanırım."
"Evet, sevgilim, hem de kaç kere düşündüm. Ama
biç niyetim yok öyle yapmaya."
"Şimdiye kadar talihimiz yaver gitti," dedi Winston,
"ama böyle sürüp gitmez. Sen gençsin. Doğal ve masum
bir görünüşün var. Benim gibilerinden uzak durursan,
bir elli yıl daha yaşayabilirsin."
"Olmaz. Ben her şeyi düşündüm. Sen nereye, ben
oraya. Ayrıca, o kadar da kapıp koyverme kendini. Ben
hayatta kalmayı beceririm."
"Kim bilir, altı ay, belki bir yıl daha birlikte olabiliriz.
Ama sonunda ayrılmak zorunda kalacağımız belli. Ne kadar
yalnız kalacağımızın farkında mısın? Bizi yakaladıkları
zaman birbirimiz için hiçbir şey, ama hiçbir şey yapamayacağız.
Ben konuşsam da, konuşmasam da seni kurşuna
dizerler. Ne yapsam, ne söylesem ya da ne söylemesem,
seni öldürmelerini engelleyemem. Birbirimizin yaşayıp
yaşamadığını bile bilemeyeceğiz. Elimiz ermeyecek,
gücümüz yetmeyecek. Önemli olan bir tek şey var, o da
hiçbir yararı olmasa bile birbirimize ihanet etmemek."
"İtiraf etmekten söz ediyorsan, bülbül gibi öteceğiz,"
dedi Julia. "Önünde sonunda herkes itiraf eder. Engel
olamazsın. İşkenceden geçiriyorlar insanı."
"İtiraf etmekten söz etmiyorum. İtiraf, ihanet değildir.
Ne söylediğin ya da ne yaptığın önemli değil; yalnızca
duygulardır önemli olan. Beni seni sevmekten caydırırlarsa,
işte o zaman gerçekten ihanet etmiş olurum."
Julia, iyice düşündükten sonra, "Bunu yapamazlar,"
dedi. "Bunu asla yapamazlar. Sana her şeyi, ama her şeyi
söyletebilirler, ama seni beni sevmediğine inandıramaz-