Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

elkaar kunnen profiteren en wat is hun eventuele synergie met andere maatschappelijke
doelen zoals energiezekerheid en economische ontwikkeling?
Het laatste aspect is met name in armere landen van cruciaal belang.
• Is er met de kennis van vandaag een redelijk perspectief voor tijdige emissiereductie
in de eerste helft van deze eeuw te construeren, op welke emissiereductieroutes
berust dat en welke eisen stelt dat eventueel aan het vraagstuk van
internationale coördinatie dat in het volgende hoofdstuk wordt besproken?
Opbouw van het hoofdstuk
De opbouw van dit hoofdstuk is weergegeven in figuur 4.1.
emissiereductie als technisch-strategisch vraagstuk
In de paragrafen 4.2 en 4.3 zal de mondiale emissiereductie-uitdaging nader
worden geanalyseerd en in een tijdsperspectief worden geplaatst. Paragraaf 4.2
behandelt de vraag wat ongeveer het mondiale budget aan co2-equivalenten voor
de komende vijftig jaar is, welke bijdrage verschillende emissiebronnen daaraan
nu leveren en waar op dit niveau van emissiebronnen globaal mogelijkheden
voor emissiereductie liggen. Paragraaf 4.3 vertaalt de 2 °C-doelstelling van de eu
naar een emissietraject voor co2 en obg’s voor de komende vijftig jaar en laat
zien wat de kloof is met bau. Uit die eerste verkenning komen vier emissiereductieroutes:
drie voor co2 en één voor obg’s.
Die routes worden in de daaropvolgende paragrafen op hun potentiële bijdrage
onderzocht. Daarbij wordt telkens geëvalueerd in hoeverre met de tot dan toe
besproken routes de 2 °C-doelstelling binnen bereik komt. De antropogene emissie
van co2 komt voor drie vierde van fossiele brandstoffen. De eerste emissiereductieroute
(paragraaf 4.4) is dus: efficiënter met energie omgaan. De tweede
route (paragraaf 4.5) laat zien dat de energiemix niet buiten beschouwing kan
blijven, maar ook dat alternatieven in de energiemix in samenhang met efficiëntieverbetering
in de eerstkomende decennia waarschijnlijk onvoldoende resultaat
zullen opleveren. De derde route (paragraaf 4.6) is die van plantaardige opname
van co2. Ontbossing zorgt nu voor emissie, terwijl er potentie ligt voor absorptie.
De obg’s vormen de vierde emissiereductieroute. Paragraaf 4.7 gaat over het
belangrijkste broeikasgas na co2, methaan. Methaan is vooral belangrijk omdat er
op korte termijn veel mogelijkheden openliggen voor emissiereductie tegen lage
kosten, met name in ontwikkelingslanden. Door het Westen gesteunde ontwikkeling
en klimaatbeleid kunnen zo samengaan.
Het zal blijken dat de emissiereductieroutes naast elkaar kunnen en moeten
worden bewandeld, aangezien ze geen van alle op zichzelf probleemoplossend
zijn. In Paragraaf 4.8 wordt uit de gevolgde redenering een klimaatstrategie op
mondiaal niveau afgeleid die gebaseerd is op de criteria van kosteneffectiviteit,
het belang ontwikkelingslanden te betrekken en de timing tot circa 2050 uit het
oogpunt van risicoreductie. De raad meent dat deze strategie zowel voor Nederland
als de eu zou moeten dienen als bepalend kader voor de eigen inzet. Paragraaf
4.9 sluit ten slotte af met een conclusie.
99