Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

emissiereductie als technisch-strategisch vraagstuk
fen moeten worden die het mogelijk maken om te zijner tijd ccs toe te passen.
Concreet: om 1 gtc per jaar te kunnen reduceren via ccs zou men ccs moeten
toepassen bij 800 gw aan kolencentrales, of bij 1600 gw aan aardgascentrales. 31
ccs is naar alle waarschijnlijkheid essentieel om de kosten van emissiereductiebeleid
in de komende decennia binnen de perken te houden. Het is weliswaar niet
goedkoop (onder andere ten gevolge van de extra energie die afvang en opslag
kost), maar de combinatie van kolen met ccs levert aanmerkelijk goedkopere
emissiereductie dan de meeste hernieuwbare energietechnieken.
ccs is een end-of-pipe-techniek. Dat heeft het voordeel dat ccs goed inpasbaar is
in het bestaande energiesysteem. Ook kan ccs de exploitatie van kolen, die om
redenen van energiezekerheid onvermijdelijk is, klimaatneutraal maken. De
kolen zijn ook een goedkope leverancier van de voor ccs extra benodigde energie.
Bovendien maakt ze gebruik van vergassingstechnologie, die voor ccs
wenselijk is, het energiesysteem meer flexibel wat de te produceren energiedragers
betreft (schone diesels, waterstof, biobrandstoffen). En ten slotte biedt ccs
zoals gezegd in combinatie met biomassa de mogelijkheid actief koolstof aan de
atmosfeer te onttrekken. Deze voordelen wegen ruimschoots op tegen de vaak
geopperde bezwaren tegen end-of-pipe-technieken (niet structureel, niet duurzaam,
gericht op behoud van het bestaande systeem).
Extra opslag van koolstof door fotosynthese
Paragraaf 4.6 liet zien dat opslag door fotosynthese een verzameling is van een
viertal emissiereductieactiviteiten, namelijk ontbossing tegengaan, nieuw bos
planten, hout als constructiemateriaal gebruiken en akkerbouw zonder ploegen
bevorderen. Dat kan allemaal onmiddellijk, kosteneffectief en vrijwel zonder
technologische innovatie. Tabel 4.7 laat zien dat in 2050 2 gtc per jaar haalbaar is.
Maar het is wel een tijdelijke emissiereductieroute aangezien alleen nettovermeerdering
van biomassa bijdraagt.
De vernietiging van lokale hulpbronnen in de vorm van onduurzame houtkap en
onduurzame landbouw kan met actief bosbeleid worden voorkomen. Voorwaarden
zijn wel een hogere opbrengst per hectare voor de bestaande landbouwgrond,
alsook een grotere en stabielere markt voor hout en voor koolstofopslag.
Bosbouw kan bijdragen aan lokale werkgelegenheid.
Reductie van obg’s, in het bijzonder van methaan
Van de obg’s is op mondiale schaal vooral methaan relevant. Methaan heeft een
veel sterker broeikaseffect dan co2 en kan gebruikt worden als schone brandstof
wanneer het gecontroleerd wordt geproduceerd. Methaanemissies zouden bij
veel van de bronnen met 20-40 procent verminderd kunnen worden tegen relatief
lage kosten, door transfer van expertise en van best practice-technologie. Met
name belangrijk zijn de volgende categorieën:
• Vuilstort en zuiveringslib, met een huidig aandeel in de methaanemissie van
20 procent. Deze emissiebron groeit sterk in de komende decennia in ontwik-
139