Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

168
klimaatstrategie – tussen ambitie en realisme
beeld met betrekking tot hernieuwbare energie. Deze benadering is minder doelmatig
dan emissiehandel, maar een emissieplafond blijft buiten beeld.
5.3.3 de positie van china
Hierna komen achtereenvolgens de structurele kenmerken van de Chinese
economie en het feitelijk klimaatbeleid aan de orde. In deze korte paragraaf kan
geen recht worden gedaan aan de complexiteit van de casusbeschrijving. Voor
een uitgebreidere behandeling wordt de lezer verwezen naar bijlage 10.
Structurele kenmerken van de Chinese economie
China is bezig de eu-25 te passeren op de ranglijst van (absolute) co2-vervuilers
en wordt zo na de vs de tweede vervuiler. Het aandeel in de wereldwijde co2emissies
groeit van 14 procent in 2002 tot 19 procent van een veel groter totaal in
2030. Het primaire energieverbruik bestond in 2002 voor 57 procent uit kolen,
voor 20 procent uit olie en voor 17 procent uit biomassa. Chinese biomassa komt
vrijwel uitsluitend voort uit onderontwikkeling. Ondanks de snelle ontwikkeling
in de steden is China voorlopig nog een rurale maatschappij. Het iea verwacht
dat het aandeel van biomassa in het primaire energieverbruik in 2030 zal halveren
tot 9 procent.
Kolen zullen dominant blijven, met name in de elektriciteitsvoorziening, want
China heeft grote voorraden en kolen zijn goedkoop. Ze hebben wel twee steeds
meer gevoelde nadelen: luchtvervuiling en onveiligheid in de mijnen. Voor mitigatie
zal het kolenprobleem allesoverheersend blijven. China blijkt zeer geïnteresseerd
in ccs en zoekt samenwerking met onder andere de vs op dit terrein.
Experimenten met vormen van ccs en nieuwe investeringen in kolenvergassing
(dat ccs gemakkelijker en goedkoop maakt) staan daarbij voorop.
De economische structuur verschilt sterk van die van de eu en de vs. De
industrie produceerde in 1998 75 procent van de co2-uitstoot en het vervoer
slechts 9 procent. De industrie zal voorlopig de belangrijkste sector blijven. In de
komende decennia zullen staatsondernemingen in een lang inhaalproces geprikkeld
worden tot grotere efficiëntie, die meestal ook energie-efficiëntie inhoudt.
Met de welvaartsgroei zal naar verwachting het (auto)vervoer exploderen, met de
bijbehorende emissies; de eerste tekenen daarvan zijn reeds waar te nemen.
China heeft grote zorgen over de snel toenemende afhankelijkheid van ingevoerde
energie. Daarom wordt naast het gebruik van kolen gezocht naar diversificatie.
In volgorde van groeisnelheid (vanuit een kleine basis) gaat het daarbij om
kernenergie (9,2% per jaar), aardgas (5,4% per jaar) en grote hydroprojecten (3,4%
per jaar). Deze diversificatie zal klimaatbaten opleveren, maar die zijn niet
voldoende om te compenseren voor de hoge economische groei.
De hoge groei wordt getemperd door de demografische ontwikkeling. Door het
eenkindbeleid zal de enorme Chinese bevolking in de komende decennia sterk