Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

16
klimaatstrategie – tussen ambitie en realisme
tot de zelfverplichting van eigen klimaatbeleid met het afleggen van rekenschap
en emissiehandelssystemen of een koolstofprijs. Net als in de handelspolitiek is
het mogelijk en aantrekkelijk om op onderdelen emissiereductie bilateraal en
regionaal te stimuleren, bijvoorbeeld als onderdeel van al bestaande speciale
betrekkingen of van ontwikkelingsbeleid. Daarnaast dienen bedrijfsleven,
kennisinstellingen en ngo’s actief bij klimaatbeleid te worden betrokken. Op dit
meer horizontale transnationale vlak zijn interessante ontwikkelingen gaande
die, waar mogelijk, zouden moeten worden gestimuleerd.
De unfccc biedt een geschikt kader om multilaterale coördinatie in te passen,
maar om de coördinatie effectiever te maken zou een World Climate Organisation
(wco) moeten worden opgericht: een vaste organisatie met daaromheen
vaste diplomatieke missies. Dit is nodig om een zekere mate van probleemeigenaarschap
te creëren, zodat beslissingen worden genomen en uitgevoerd. De
wco zou een dagelijks bestuur (Special Climate Council) moeten vormen van
vaste en roulerende landenleden, met een geleidelijke uitbouw van bevoegdheden.
De wco kan dan op termijn het leiderschap van de eu overnemen, wat ook
impliceert dat de eu en Japan op dat moment niet langer de agenda (kunnen)
bepalen. Tot dat moment is leiderschap van de zijde van de eu wenselijk en
noodzakelijk om een katalyserende rol te spelen.