Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

eeld van kolen naar gas), technische normen voor autobrandstofverbruik, enzovoort.
Daarbij is bijvoorbeeld een belasting op hoogzwavelige kolen ingevoerd en
zijn hier en daar ‘kolenvrije zones’ ontstaan door regulering.
Twee andere vormen van direct klimaatbeleid zijn een langzame groei van het
aandeel ‘schone energie’ (wind, zon, hydro en nucleair) en de steeds intensievere
samenwerking met de vs en, in zwakkere mate, de eu voor de ontwikkeling van
nieuwe technologie zoals ccs, nucleair en waterstof.
3 het alternatieve chinese klimaatbeleid volgens het
iea
China is inmiddels een (zij het ‘duale’) gevorderde ontwikkelingseconomie,
(grotendeels) volgens marktprincipes. Het alternatieve iea-scenario laat een
breed scala aan direct en indirect klimaatbeleid zien, met de hoogste co2uitstootvermindering
(vergeleken met bau) in 2030 van alle acht landen in tabel
5.1 (namelijk 21%). Dat China onder Kyoto geen kwantitatieve verplichtingen
kent, betekent dus helemaal niet dat het land geen of alleen symbolisch klimaatbeleid
zou voeren.
Voor de elektriciteitssector wordt zowel een efficiëntieverbetering van kolencentrales
(door vervangingsinvesteringen) verwacht als subsidies (eventueel via
belastingen) voor substitutie van kolen door renewables of gas. De overheid
bevordert expliciet en in hoog tempo de sector kernenergie. Voor de vervoerssector
worden later nog strakkere normen voor auto’s verwacht, een bevordering
van ‘groene’ auto’s door belastingfaciliteiten en onderzoek en een veel grotere
nadruk op openbaar stadsvervoer. De industrie, die een groot aandeel heeft in het
energieverbruik, ook in 2030, is inmiddels zo marktconform (behalve bij
sommige staatsbedrijven) dat additionele maatregelen vooral van direct beleid
zullen moeten komen. Het iea verwacht direct beleid in de vorm van efficiëntienormen
voor machines, motoren en pompen, belastingfaciliteiten voor investeringen
in nieuwe technologieën en beperkingen op het gebruik van kolen. Voor
de bebouwde omgeving worden bouwvoorschriften gewijzigd met het oog op
energiebesparing, wordt energie-etikettering van apparaten verplicht en volgen
minimumnormen voor allerlei apparatuur. Tevens wordt een ‘groen licht’programma
geïntroduceerd voor efficiëntere belichting.
Hierbij dient te worden aangetekend dat in China wel degelijk nog tal van marktverstorende
praktijken zijn blijven bestaan die dienen te worden opgeheven, met
indirecte baten voor het klimaat. Hervormingen blijven dus een belangrijk
onderdeel van ‘klimaatbeleid’. Verder is het lastig een goed beeld te krijgen van de
feitelijke afdwinging van wetten, met name centrale wetgeving.
bijlage 10
10
335