Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

een nederlandse en europese klimaatstrategie
een voorbeeld. Ook de speciale pc voor 100 dollar, ontwikkeld voor Afrika, laat
zien dat het bedrijfsleven in staat is technologie tegen lage kosten voor arme
landen beschikbaar te stellen.
Het Kyoto-beleid van Nederland is er tot nu toe op gericht geweest ten minste de
helft van de emissiereductie binnen Nederland te realiseren. In de praktijk is dat
vooral gebeurd door reductie van obg-emissies. De kosteneffectieve emissieproductiemogelijkheden
binnen Nederland zijn evenwel in belangrijke mate reeds
benut.
Aanbeveling 7
De raad bepleit dat Nederland zijn emissiereductie-inspanningen met voorrang richt op het cdm,
met speciale aandacht voor technologiediffusie en technologieoverdracht.
Geen overeenstemming over het einddoel, wel over de richting
Elk van de mondiale spelers maakt eigen afwegingen over de urgentie van
klimaatbeleid. De aansporing om klimaatbeleid te voeren vloeit voort uit de
verwachte schade. Over schades, waar die zullen optreden en (enigszins)
wanneer, is weinig bekend met een bevredigende mate van betrouwbaarheid.
Klimaatverandering biedt echter ook voordelen, die zelden in de beschouwing
worden betrokken. Het gevolg is dat het vaststellen van de operationele doelstelling
van klimaatbeleid lastig is. De unfccc spreekt van het stabiliseren van de
ghg-concentraties op een veilig niveau, maar dat is voor velerlei uitleg vatbaar.
De eu is met zijn 2 °C-doelstelling duidelijker en ambitieuzer dan de unfccc.
Niettemin is de gewenste richting op mondiaal niveau wel duidelijk: het is voor
alle partijen aantrekkelijk om risico’s te verminderen.
Beter dan een conflict aan te gaan over wat de juiste doelstelling moet zijn,
kunnen partijen overeenstemming bereiken over wat hen bindt: de richting van
het klimaatbeleid, onder de erkenning dat op dit ogenblik over het uiteindelijke
doel verschillend kan worden gedacht. Wanneer meer kennis beschikbaar komt
over te verwachten schade en over de lokalisatie daarvan in tijd en ruimte, zal
meer duidelijkheid ontstaan over de na te streven doelstelling en het belang dat
elk van de partijen daarbij heeft.
Voorts bestaat overeenstemming over een globale verdeling van verantwoordelijkheden
en taken. Arme landen verwachten dat de oeso-landen een bovenmatige
inspanning verrichten, al is het alleen al omwille van de voorraad ghg’s die
zij in het verleden aan de natuurlijke voorraad in de atmosfeer hebben toegevoegd.
Verder kunnen rijke landen met relatief beperkte extra middelen veel
bereiken in vergelijking met arme landen, mits zij die middelen gebruiken voor
technologieontwikkeling en voor technologiediffusie naar arme landen. In de
unfccc is dan ook een common but differentiated responsibility van rijk en arm
vastgelegd.
215