Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

waardoor het aandeel in het totaal daalt. De groei van waterkracht houdt hooguit
de groei van het energiegebruik bij. Het aandeel van traditionele biomassa daalt
aanmerkelijk. Daar kan in het bau-scenario een licht stijgend aandeel van nieuwe
vormen van hernieuwbare energie niet tegenop (namelijk zon, wind, moderne
biomassa en getijden- en geothermische energie). Wel zal het aandeel van gas
blijven stijgen. Al met al blijft de koolstofintensiteit van het gehele primaire energiegebruik
min of meer constant, ook al neemt de gemiddelde koolstofinhoud
van het onderdeel fossiele energie af (iea 2004a).
… zullen de co2-emissies stijgen met zo’n 1,5 procent tot 2050
De afgelopen decennia namen de mondiale co2-emissies toe met 1,5 à 1,7 procent
per jaar (Pacala en Socolow 2004a; iea 2004a). Wanneer de komende decennia de
koolstofintensiteit van de energiemix (zoals hierboven aangegeven) gelijk blijft,
gaat de groei van de mondiale co2-emissie vrijwel gelijk op met het mondiaal
energiegebruik, in de orde van 1,5 procent per jaar over de hele periode. Dat betekent
een verdubbeling tot 2050, hetgeen overeenkomt met de mediaan en het
gemiddelde van de 40 sres-emissiescenario’s van het ipcc (Special Report on
Emissions Scenarios 2001) tot 2050. Door de relatief hoge verwachte economische
groei zullen de emissies tot 2030 sneller stijgen, namelijk met 1,7 procent per jaar;
als de mutatie van de energie-intensiteit beperkt blijft tot –1,3 procent, zal dat
hogere tempo ook na 2030 blijven, ondanks de verwachting van afnemende groei.
Conclusie: afgaande op de iea-prognoses voor een bau-ontwikkeling komen de
emissies in 2050 uit op een niveau 100 procent hoger dan nu, terwijl de 2 °C-doelstelling
van de eu een emissietraject vergt dat, na aanvankelijke stijging, in 2050
uitkomt op een niveau dat zo’n 30 procent lager is dan nu. Tekstbox 4.2 laat zien
dat de emissiereductie-uitdaging tot 2050 cumulatief circa 175 gtc bedraagt.
Omvang van de kloof en vereiste strategie
Tot 2050 moet cumulatief mondiaal ten opzichte van bau circa 175 gtc minder
uitgestoten worden om de eu-doelstelling te halen. Tekstbox 4.3 laat zien dat niet
te veel moet worden verwacht van een snellere technologische ontwikkeling en
van het met het oog daarop voorgenomen beleid. Het iea heeft dat beleid geïnventariseerd
in een Alternatief Scenario (as), waarin het emissieniveau lager is
dan in bau-ontwikkeling, maar nog altijd 37 procent boven het huidige peil ligt
en 62 procent boven dat van 1990. De jaarlijkse emissiegroei daalt in dit as geleidelijk
van 1,5 procent per jaar tot 0,7 procent in 2030. Er blijft dus een grote kloof
bestaan tussen verwachting en doel. De paragrafen 4.4 tot en met 4.7 verkennen
routes om die kloof te overbruggen, namelijk een verhoging van de energie-efficiëntie,
een verbetering van de energiemix, bosbeleid en reductie van obg’s.
Tekstbox 4.2 De uitdaging vertaald in gtg
emissiereductie als technisch-strategisch vraagstuk
Volgens Hawkins (2001) is in de afgelopen anderhalve eeuw 290 gtc geëmitteerd. Bij een bauontwikkeling
komt daar in de komende eeuw circa 1500 gtc bij (Pacala en Socolow 2004a;
109