Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

probleem aangezien de autogewenning (-verslaving?) buiten de grootste steden
samenvalt met de afwezigheid van openbaar vervoer, terwijl veel Amerikanen
nog steeds de opvatting huldigen dat relatief grote auto’s ook veiliger zijn. In een
dergelijke situatie is het politiek nagenoeg ondoenlijk om tot forse accijnsverhoging
over te gaan en/of om ‘zware’ auto’s extra te belasten. De typische gas guzzlers
zijn veel goedkoper dan bijvoorbeeld kwalitatief betere en compactere auto’s
van het Europese of Japanse type, die inmiddels ook door Amerikaanse bedrijven
op grote schaal worden verkocht. De opkomst van de suv’s lijkt minder verstorend
dan men zou denken, omdat deze voor Amerikaanse normen geen extreem
verbruik kennen (behalve de allergrootste). Het is dan ook zeer relevant om de
marktreacties in de vs op de huidige piekprijzen van benzine te bestuderen, want
dit verschaft eigenlijk een soort laboratoriumtest over de te verwachten effecten
van internalisatiebeleid in de vs dat politiek zo gevoelig ligt. De verwachting is
dat piekprijzen (dat wil zeggen ver boven de opec-norm van maximaal 30 dollar
per vat) jaren zullen aanhouden en dat zal ongetwijfeld krachtige verschuivingen
in de autoaankoop en het verbruik tot gevolg hebben.
Dit levert de politiek signalen op over de haalbaarheid en kosten-batenanalyse
van internalisatiebeleid. Tot nu toe hebben de vs (soms geleid door de staat Californië)
hoofdzakelijk regulering aangewend die de kosten voor consument en
bedrijfsleven betrekkelijk onduidelijk houden. Het idee kan als ‘technologische
vooruitgang’ verkocht worden en ligt politiek iets minder lastig. De cafenormen
en geleidelijk strakkere federale wetgeving over de efficiëntie van autobrandstof
zijn vrijwel zeker ‘duur’ en inefficiënt vergeleken met prijsgerichte
maatregelen als accijnzen of een koolstofbelasting, maar deze kosten zijn minder
zichtbaar. In die zin is de aankondiging van president Bush dat rond 2017 waterstofauto’s
in de vs het van verbrandingsmotoren zullen overnemen een benadering
die in het verlengde ligt van wat Amerikaanse burgers (en de auto-industrie)
graag horen: nulemissie, met een nieuwe technologie, gegeven een ruime
ontwikkelingstijd.
Landbouw en bossen
Het landbouw- en bosareaal van de vs is nogal groot en biedt een tweetal mogelijkheden:
verdere bebossing en bewuste bevordering van biomassa als marktgerichte
agrarische activiteit. Volgens vs-toponderhandelaar Harlan Watson, sprekend
in Bonn voor de cop op 16 mei 2005, geeft de huidige regering- prikkels
voor “carbon sequestration on America’s farms and forests”. Daarbij vermeldt hij
dat, onder de 2002 us Farm Bill, een totaal van 47 miljard dollar (sic!) aan
“conservation measures on its farms and forest lands” in de loop van het
komende decennium zal worden ‘geïnvesteerd’. Deze opmerking roept allerlei
vragen op: (1) is investeren alleen overheidssubsidie of moeten co-financiering en
investering door boeren erbij opgeteld worden (en doen die dat dan ook)?; (2) het
bedrag is ongeveer even groot als tien jaar besteding aan klimaatwetenschap en
waarneming plus technologieprogramma’s (momenteel zo’n 5 miljard dollar per
jaar) en dat is hét speerpunt van het vs-klimaatbeleid – dit doet bevroeden dat die
47 miljard dollar niet louter biomassa en bebossing betreft; (3) volgens Watson
bijlage 9
9
323