Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

132
klimaatstrategie – tussen ambitie en realisme
(3) Andere landbouwpraktijken
Hierbij gaat het vooral om minder traditioneel ploegen, hetgeen rond 2050 een
bijdrage zou kunnen leveren van 0,5 à 1 gtc per jaar.
(4) Gebruik van hout als constructiemateriaal
Hout is een hernieuwbaar materiaal waarvan het gebruik een dubbel effect heeft
op emissiereductie. Het eerste effect is de directe opslagcapaciteit: hoe meer hout
in gebruik is, des te meer koolstof erin is opgeslagen. Het tweede effect komt
voort uit de substitutie van andere materialen zoals staal, aluminium en cement,
die veel energie-intensiever zijn dan hout. Als de koolstofprijs gaat doorwerken
in de prijs van materialen, zal dit van invloed zijn op de materiaalkeuze.
Een eindige route
De bomen groeien niet tot in de hemel. Bomen halen de voor hun groei benodigde
koolstof uit de lucht; volgroeide bomen nemen per saldo geen koolstof
meer op. Als bomen sterven of gekapt worden komt de opgeslagen koolstof vroeg
of laat door vertering of verbranding weer in de atmosfeer terecht. Zolang de
opengevallen plaats in het bos weer wordt bezet door nieuwe bomen, blijft
uiteindelijk de opgeslagen hoeveelheid koolstof gelijk. Het saldo van ontbossing
en herbebossing bepaalt dus de bijdrage aan de koolstofbalans. Op een gegeven
moment is er geen ruimte meer voor nog meer bos.
De eindigheid onderscheidt deze route van andere routes: bij andere routes zoals
bijvoorbeeld windenergie stabiliseert de potentie op een maximale waarde, bij
herbebossing nadert de jaarlijkse gesaldeerde bijdrage bij verzadiging tot nul.
Opslag via natuurlijke opname is dus alleen bruikbaar als tijdelijk traject, in
afwachting van de rijping van nieuwe technologieën. Bovendien blijft de geleverde
emissiereductiebijdrage alleen behouden zolang de bosbestemming niet
veranderd wordt. Wanneer hout als constructiemateriaal gebruikt wordt, wordt
de eindigheid verder naar de toekomst opgeschoven.
4.6.3 conclusie
Als de opslag van koolstof op land wordt bevorderd door ontbossing tegen te
gaan, als gezorgd wordt voor nieuw bos en als no till-agriculture en gebruik van
hout als constructiemateriaal bevorderd worden, heeft dat tijdelijk een geschat
potentieel dat kan oplopen tot 2 à 3 gtc per jaar, ofwel een kwart tot een derde
van de gevraagde emissiereductie tot 2050. Deze emissiereductieroute is bij
uitstek bruikbaar in de eerstkomende decennia om een belangrijke bijdrage te
leveren aan de vereiste ombuiging van co2-emissies, omdat hij weinig tot geen
technologische innovatie vergt. Maar bij succesvol beleid zal het emissiereductiepotentieel
van deze route niet lang na 2050 onvermijdelijk verbruikt zijn en
zal de emissiereductierol moeten worden overgenomen door andere technieken.
Gebruik van deze route creëert dus ontwikkeltijd voor andere technieken.