Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

internationale coördinatie van klimaatbeleid
Dat neemt niet weg dat over het doel en de beginselen van de unfccc internationaal
wel grote overeenstemming bestaat. Het probleem begint bij het operationaliseren
van de beginselen. Dat vraagt een lang onderhandelingsproces op basis
van de unfccc. Het gaat hierbij bovenal om inhoudelijke kwesties van emissiereductie
(en door wie en wanneer), maar tevens om een gebrek aan institutionele
prikkels voor effectieve samenwerking. Wat het laatste betreft, kan worden vastgesteld
dat de cop’s nauwelijks prikkels genereren en wel enkele pertinente
nadelen hebben (zoals excessieve politisering). Een op te richten wco (World
Climate Organisation) kan coördinatie stimuleren en aanzienlijk in kwaliteit
verbeteren. De wco zou een vaste organisatie hebben, met daaromheen vaste
diplomatieke missies. De juridische en technische implementatie, alsmede het
grondig voorbereiden van ingewikkelde onderhandelingen zijn gediend met deze
opzet. Een soort dagelijks bestuur – de scc (Special Climate Council) – dient
sturend te zijn voor de richting en ambitie van de wco, hoewel uiteindelijk
draagvlak dient te worden geschapen in de wereldwijde wco Council op
ministerieel niveau, die met grotere tussenpozen bijeenkomt. De scc moet
bestaan uit de (zeg) acht grootste vervuilers – die ownership in wederzijds belang
kunnen uitoefenen – naast (zeg) zeven roulerende landenleden die eveneens de
roulerende voorzitter uit hun midden kiezen.
Wat de inhoudelijke kwesties betreft, impliceert het voorgaande dat de Kyotobenadering
niet voldoende zal zijn. Dat hoeft een groep van voorlopers er niet
van te weerhouden toch langs deze weg voort te gaan, maar de omvang van de
verplichtingen die die voorlopers op zich nemen zal niet toereikend zijn voor het
probleem. Daarom is naast de Kyoto-benadering een veelkleurige flexibiliteit
nodig van minder harde verplichtingen, die in uiteenlopende internationale
verbanden kunnen worden overeengekomen. Het risico daarvan is een te grote
vrijblijvendheid. Leiderschap van coalities en binnen coalities, op basis van de
unfccc en later in de scc van de wco, kan die vrijblijvendheid verminderen.
Het zelfgekozen leiderschap van de eu is daarom functioneel, maar mag niet zo
ver voor de troepen uitlopen dat daarmee de betrokkenheid van anderen ondermijnd
wordt. Dat is contraproductief en bovendien zinloos duur.
195