Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

134
klimaatstrategie – tussen ambitie en realisme
Ook al zijn er nog eindeloze mogelijkheden voor energiebesparing, het echte laag
hangend fruit is daar geplukt. In de emissiereductiedoelstelling vormt methaan
een direct communicerend vat met de reductie van co2. Meer van het een impliceert
minder van het ander.
4.7.2 potentie van de route
De sterke broeikaswerking van methaan maakt emissiereductie effectief. Elke
kilo vermeden methaanemissie is op een termijn van honderd jaar equivalent
met 23 kilo co2. Antropogene methaanemissies hebben in belangrijke mate te
maken met lekkende pijpleidingen (de helft van de emissie komt uit de voormalige
ussr), rottend afval, enzovoort. Voor zulke emissies zijn relatief gemakkelijk
oplossingen te organiseren. co2 daarentegen is een onvermijdelijk resultaat van
verbrandingsprocessen. Methaanemissies zouden bij veel van de bronnen met
20-40 procent verminderd kunnen worden tegen relatief lage kosten, met name
door transfer van best practice-technologie en van expertise, in het bijzonder bij
vuilstort en bij de verwerking van zuiveringsslib.
Emissies uit de energieproductie en energietransport (gas, olie, kolen) zijn met de
huidige technologie met 80 procent te verminderen, voor zeker de helft met
maatregelen waar de industrie financieel beter van wordt. Er zijn positieve
neveneffecten in de vorm van meer veiligheid door minder explosiegevaar (mijnbouw),
modernisering van de productiesystemen en energieopbrengst uit afgevangen
methaan. In de kolenindustrie kan 50-70 procent van de methaan worden
opgevangen.
Door ontbossing tegen te gaan (zie paragraaf 4.6) wordt ook de methaanemissie
door onvolledige verbranding van biomassa tegengegaan. Dat komt vooral voor
bij (a) de destructie van bosgebieden voor exportgewassen en voor verstedelijking
en (b) bij het verbranden van landbouwafval en van hout voor verwarming,
koken en houtskoolproductie.
De antropogene methaanemissie uit de landbouw (circa 50% van de emissie) is
lastiger te verminderen. Het vergt sleutelen aan voer en spijsvertering van
herkauwers en aan de techniek van de natte rijstbouw. Toch kan ook hier tegen
relatief lage kosten het nodige bereikt worden.
Gezien het bovenstaande is men in diverse studies tot de conclusie gekomen dat
een kosteneffectieve emissiereductiestrategie in de eerstvolgende decennia moet
berusten op een hoog aandeel voor de obg’s, vanwege de relatief lage marginale
reductiekosten, en in belangrijke mate gebruikmakend van ‘beste bestaande praktijken’.
Al met al lijken op dit moment de mogelijkheden voor voldoende kosteneffectieve
methaanemissiereductie tot 2050 op 35-45 procent van de huidige
emissie geschat te kunnen worden, wat overeenkomt met een reductie van 1 gtc
per jaar in 2050. Ook het cpb (Kets en Verweij 2005) concludeerde onlangs dat
voldoende aandacht voor kosteneffectieve reductie van obg’s de kosten van