Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

vergrijzen. Zonder dit demografische beleid zou het emissieprobleem aanzienlijk
groter zijn.
Het huidige klimaatbeleid van China
China heeft de unfccc en het Kyoto-protocol geratificeerd, maar dit legt aan
China geen kwantitatieve verplichtingen op. Dat wil niet zeggen dat er geen
klimaatbeleid is.
Zoals tabel 5.1 laat zien, is de verbetering van de energie-efficiëntie met 1,5
procent per jaar hoog voor een zich snel ontwikkelend land. Dit is het gevolg van
allerlei direct en indirect beleid. De wet op energiebesparing van 1998 bevat tal
van maatregelen die energieverspilling tegengaan en modernisering van machines
en energieverbruik van industrieën bevorderen. Ook subsidies op kolen en
andere energie zijn verminderd of afgeschaft. Daarnaast bevorderen de geleidelijke
overgang naar een markteconomie en investeringen van multinationals de
(energie-)efficiëntie.
De prioriteit ligt in China bij economische groei en externe energiezekerheid.
Maar het land is bereid gebleken fors te investeren in no regret-beleid van allerlei
aard in lijn met deze prioriteiten. Daarnaast poogt de centrale overheid wegens
grote lokale milieuproblemen het beginsel dat de vervuiler betaalt in te voeren,
tegen alle weerstand van lokale belangen en wijdverbreide corruptie in. In het
vervoer zijn inmiddels brandstofnormen ingevoerd, die qua striktheid het
midden houden tussen de Amerikaanse en de strengere eu-normen. Het stadsvervoer
in de zeer grote steden schakelt momenteel over op aardgasbussen. Het
aandeel klimaatneutrale energie (wind, zon, hydro en kernenergie) neemt langzaam
toe. En ten slotte is er een steeds intensievere samenwerking met de vs en
(in mindere mate) de eu voor de ontwikkeling van nieuwe technologieën zoals
ccs, kernenergie en waterstof. Het iea verwacht dat het klimaatbeleid in de
komende periode verder zal worden uitgebouwd in de vorm van efficiëntienormen,
belastingfaciliteiten voor investeringen in nieuwe technologieën en beperkingen
op het gebruik van kolen.
5.3.4 de positie van de europese unie
internationale coördinatie van klimaatbeleid
In deze paragraaf draait het om de strategische positie van de eu. Het feitelijke
klimaatbeleid van de eu is reeds geschetst in hoofdstuk 2.
Het Europese klimaatbeleid is begonnen in 1991, met de eerste maatregelen
gericht op co2-reductie en energie-efficiëntie. De eu-12, en wellicht nog sterker
de eu-15 (vanaf 1995), heeft consequent gepoogd een relatief ambitieus klimaatbeleid
te voeren als vervolg op de stellingname in Rio in 1992.
De eu heeft zichzelf een leiderschapsrol aangemeten. In 1996, een jaar voor het
Kyoto-protocol, nam de Europese Raad van regeringsleiders de 2 °C-doelstelling
aan (zie paragraaf 2.4.2). Andere landen in de wereld werden en worden gestimu-
169