Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

emissiereductie als technisch-strategisch vraagstuk
met 6 tot 7 procent van de primaire energievoorziening. Alleen al om die reden
is het mitigatiepotentieel van windenergie beperkt (zie verder bijlage 4).
• Voor wind, en in mindere mate voor moderne biomassa, moet nog goeddeels
de infrastructuur worden opgebouwd. Dat zorgt voor extra vertraging.
Fossiele energie en kernenergie hebben het voordeel dat alle benodigde infrastructuur
en veel kennis en ervaring in de afgelopen eeuw zijn opgebouwd.
Conclusie: het is onwaarschijnlijk dat tijdige emissiereductie haalbaar is door de
combinatie van efficiëntieverbetering en de inzet op moderne hernieuwbare
energie.
Kan het wel in combinatie met kernenergie?
De tweede stap is de vraag in hoeverre kernenergie kan bijdragen aan het realiseren
van een veel sterkere groei van het aandeel van koolstofneutrale energie. Is
het denkbaar de doelstelling voor de energiemix te realiseren met een combinatie
van moderne hernieuwbare energie en kernenergie? Als gedachte-experiment
kan men veronderstellen dat het aandeel van moderne hernieuwbare energie in
het mondiaal energiegebruik de komende decennia spectaculair groeit tot 20
procent in 2050 en dat deze groei geheel ten koste zal gaan van het aandeel van
fossiele energie. Dit is driemaal het niveau in het Alternatief Scenario van het iea
(tekstbox 4.3). Samen met waterkracht (2,2%) en traditionele biomassa (5,6%)
levert dit een aandeel op van 28 procent voor koolstofneutrale energie exclusief
kernenergie. Om de sprong naar de vereiste 60 procent koolstofneutrale energie
te maken, zou het aandeel kernenergie bijgevolg moeten groeien van de huidige
6,7 procent tot circa 32 procent van een sterk groeiend totaal, in plaats van te
dalen naar 4,6 procent. Dat is geen haalbaar aandeel. De gezaghebbende mitstudie
(2003) rekent in een als ambitieus beoordeeld scenario tot 2050 voor kernenergie
met een verdrievoudiging van het opgestelde vermogen tot circa 1000
gw. Daarmee zou een aandeel van circa 10 procent van de primaire energie in
2050 worden bereikt, welke groei neerkomt op een extra emissiereductie van
circa 0,8 gtc ten opzichte van de huidige wereldwijde energiemix.
Conclusie: de route van efficiëntie in combinatie met koolstofneutrale energie kan
een spectaculair sterke groei van het aandeel van kernenergie niet missen. In
bovengenoemd gedachte-experiment zou het aandeel van kernenergie moeten
groeien tot boven de 30 procent.
Voor een hernieuwde groei van kernenergie – met de veel grotere veiligheid die
met de nieuwe generatie kerncentrales mogelijk is geworden – pleit de bijdrage
ervan aan emissiereductie en aan energiezekerheid (zie bijlage 6). In dat licht is
het inconsequent dat de uitwerking van het Kyoto-protocol kernenergie categorisch
afwijst voor inzet bij Joint Implementation (ji) en Clean Development
Mechanism (cdm). Tegenover de voordelen staat nog altijd grote behoedzaamheid,
zowel omdat de kwestie van het radioactief afval nog niet is opgelost, als
vanwege de risico’s van proliferatie en internationaal terrorisme. Die risico’s
worden groter wanneer bij een sterke groei van kernenergie de once through fuel
125