Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

10
332
klimaatstrategie – tussen ambitie en realisme
bijlage 10: belangen en klimaatbeleid van
china
China zal dit jaar of volgend jaar de eu-25 passeren op de ranglijst van (absolute)
co2-vervuilers en tweede worden, na de vs. Terwijl China in 2002 zo’n 14
procent aandeel had in wereldwijde co2-emissies, zal dat in 2030 rond 19 procent
bedragen. Deze 19 procent is dan gemeten aan een veel groter totaal. Daarom
alleen al is het onontbeerlijk de Chinese belangen te begrijpen en zijn bestaande
klimaatbeleid te kennen. Ongeveer dezelfde indeling zal worden aangehouden als
in bijlage 9 over de vs-belangen. Na een korte analyse van structurele kenmerken
van de Chinese economie en samenleving (en in dit bijzondere geval ook de
dynamiek ervan) wordt het Chinese klimaatbeleid en vooral ander beleid dat voor
het klimaat gunstige bijeffecten heeft, uiteengezet. Dit klimaatbeleid is nog volop
in ontwikkeling en enige behoedzaamheid is dan ook gepast. Opnieuw eindigen
we het alternatieve klimaatbeleid tot 2030 volgens het iea.
1 structurele kenmerken als fundamentele belangen
van china
China heeft, als ontwikkelingsland maar ook als koleneconomie, structurele
kenmerken die verregaand afwijken van de Europese, maar al evenzeer van de
Amerikaanse economie. Bij China gaat het vooral om kolen en hoe zowel zwavel
als co2-emissies te mitigeren. Vervoer wordt pas geleidelijk van belang en het
olieverbruik zal dan ook in die mate toenemen.
Kolen
Met een aandeel van ruim 57 procent in 2002 zijn kolen dominant in het Chinese
energieverbruik. En ze zullen dat blijven, zeker in de elektriciteitsvoorziening.
China heeft zeer grote voorraden en kolen zijn goedkoop, zij het dat de fenomenale
groei geleid heeft tot een overvraag aan kolen (en een overbelasting van de
bestaande spoorvrachtinfrastructuur) en dus tot prijsstijgingen en stroomuitval.
Niettemin is China zich ten zeerste bewust geworden van minstens twee nadelen
van kolen: het lokale leefmilieu wordt erdoor verpest en de veiligheid in tal van
mijnen is zo bedroevend dat deze aanbodbronnen moeten worden gesloten of
drastisch verbeterd. Voor zover maatregelen ten gunste van het lokale leefmilieu
bestaan uit het vervangen van kolen door bijvoorbeeld gas (uit West-China) of
lng (uit Indonesië) zijn de klimaatbaten evident. China blijkt zeer geïnteresseerd
in ccs en zoekt samenwerking met onder andere de vs op dit terrein. Experimenten
met vormen van ccs en nieuwe investeringen in kolenvergassing (dat ccs
gemakkelijker en goedkoop maakt) staan daarbij voorop. China wil weliswaar het
aandeel van kolen enigszins terugdringen, maar de eerstkomende decennia zal
het absolute verbruik ongetwijfeld nog fors toenemen.
Verder heeft China grote zorgen omtrent de snel toenemende afhankelijkheid van
ingevoerde energie, en kolen vormen een krachtige natuurlijke rem op deze
trend. Ten slotte zijn hoge olie- en gasprijzen ook voor China een onweerstaanbare
verzoeking geen (directe) kolensubstitutie toe te passen. Uit dit alles volgt