Klimaatstrategie - tussen ambitie en realisme - Wetenschappelijke ...

6
298
klimaatstrategie – tussen ambitie en realisme
bouwen, zoals de Tsjechische Republiek, Finland – geheel privaat! – en Frankrijk,
terwijl het vk een nieuwe nucleaire strategie wil opzetten. De lidstaten misbruiken
wat zij noemen ‘subsidiariteit’ om volstrekt gerechtvaardigde hoge (eu-)minimumveiligheidseisen
te blokkeren en in te ruilen voor vrijwillige iaea-normen.
Ook bestaan er (nog) geen eu-richtsnoeren over ‘ontmanteling’, hetgeen de
transparantie over kostprijzen in een geliberaliseerde markt onmogelijk maakt.
Waarom de eu als leider van de Kyoto-landen die mitigatieverplichtingen op zich
hebben genomen, kernenergie zonder meer van de mitigatieopties heeft uitgesloten,
is behalve inconsistent ook duister.
Kernenergie zal aan mitigatie bijdragen op wereldniveau, omdat in Azië en
wellicht elders centrales zullen worden bijgebouwd en de levensduur van vele
bestaande centrales opgerekt zal worden. De eu-strategie, die overigens hoofdzakelijk
op landenniveau wordt beslist op dit punt, zal hier weinig toe doen, laat
staan een eventuele Nederlandse uitbreiding van het aantal kerncentrales. Tot nu
toe heeft het broeikaseffect in de politieke praktijk niet als gewichtig argument
gefungeerd om kernenergie positiever te bekijken. Hoewel in Europa een
verschuiving te zien is in bijvoorbeeld het vk en nu ook Nederland. De tot nu toe
zwakke verbinding tussen kernenergie en klimaatbeleid kan overigens spoedig
versterkt worden, maar dan in een andere redenering. Die redenering vangt aan
bij het belang van energiezekerheid die tot op heden (en zelfs voor decennia geëxtrapoleerd)
nogal zorgeloos is genegeerd. Het is moeilijk voorstelbaar dat Europa,
hard op weg naar afhankelijkheden in de orde van 70 procent tot zelfs 90 procent,
het gewicht van deze doelstelling niet zeer fors zal opschroeven. Dit kan het
gevolg zijn van toegenomen strategisch besef, van eventuele prijsstijgingen of
schommelingen of van chicanes door verre leveranciers – of alle drie, om het over
politiek misbruik van machtsposities maar niet te hebben. Daarbij kunnen de
klimaatbaten dan als nevenbaten worden beschouwd. De vraag is vervolgens of
percepties ook het nastreven van energiezekerheid met onder andere een grotere
nadruk op kernenergie zullen bemoeilijken.