Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

273jest zarazem najczęstszą przyczyną rozwoju chorobyniedokrwiennej serca i udarów mózgu.Co trzeci Polak choruje na nadciśnienie, co stanowiponad 8 milionów, a kolejnych 9 milionów jest zagrożonychjego rozwojem. Nadciśnienie tętnicze z reguływykrywane jest podczas przypadkowego badaniakontrolnego krwi. Największa częstość jego występowaniapojawia się w grupie wiekowej pomiędzy35. a 60. rokiem życia.Pojawiła się propozycja Narodowego FunduszuZdrowia, aby chorzy z nadciśnieniem, którzy do tejpory z powodzeniem leczeni byli przez kardiologówczy internistów, teraz leczyli się u lekarzy hipertensjologów.Problem w tym, że jest ich w Polsce jak dotej pory niewielu, bo zaledwie trzynastu na Śląsku,w województwie łódzkim trzech, z kolei w podkarpackim,opolskim czy świętokrzyskim nie ma anijednego. Pacjenci, dotąd skutecznie leczeni przez internistówi kardiologów, będą musieli czekać w nieskończeniedługich kolejkach do specjalisty albo leczyćsię daleko od miejsca zamieszkania.W związku z powyższym zagadnieniem proszęPanią Minister o odpowiedź na następujące pytania:1. Dlaczego Narodowy Fundusz Zdrowia wprowadziłzmiany przy tak małej ilości specjalistówz dziedziny nadciśnienia tętniczego?2. Czy Narodowy Fundusz Zdrowia zamierza tozmienić i poczekać, aż będzie większa liczba hipertensjologóww kraju?Z poważaniemWieluń, dnia 19 stycznia 2009 r.Poseł Mieczysław Marcin ŁuczakZ a p y t a n i e(nr 3261)do ministra skarbu państwaw sprawie wyjaśnienia kwestii związanejz prawem do otrzymania odszkodowaniaza akcje Petrochemii Płock SAprzez spadkobierców pracownikówPetrochemii Płock SASzanowny Panie Ministrze! W związku licznymipytaniami spadkobierców pracowników PetrochemiiPłock (dziś PKN Orlen) SA w sprawie otrzymaniaodszkodowania za akcje komercjalizowanego przedsiębiorstwazwracam się z pytaniem: Na jakich zasadachspadkobiercy pracowników Petrochemii PłockSA, którym odmówiono prawa do nieodpłatnego nabyciaakcji, mogą starać się o przysługujące im (zgodniez uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada2000 r.) odszkodowanie? W szczególności proszęo wyjaśnienie kwestii dotyczących tych spadkobierców,którzy przegrali procesy przed 2006 r. i dziśw sytuacji, gdy sądy wydają inne wyroki, czują siępokrzywdzeni.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.Poseł Andrzej NowakowskiZ a p y t a n i e(nr 3262)do ministra spraw zagranicznychw sprawie bezczynności Konsulatu Polskiegow Rzymie odnośnie do załatwieniaformalności związanychze śmiercią obywatela polskiegoSzanowny Panie Ministrze! W dniu 16 listopada2007 r. Delegatura w Chełmie Lubelskiego UrzęduWojewódzkiego w Lublinie została powiadomionaprzez Wydział Konsularny Ambasady RP w Rzymieclarisem nr 2929 o śmierci obywatela polskiegoS. J. M., stale zamieszkałego w Chełmie. Z treściclarisu wynikało, że władze włoskie poinformowałyWydział Konsularny o tym, że S. J. M. zmarł dnia15 listopada 2007 r. w szpitalu G. Battista Grassiegow Ostii (Rzym). Jednocześnie Wydział Konsularnyprosił o poinformowanie rodziny zmarłego i przekazanieinformacji o wybranej formie i miejscu pochówkuzwłok.Pani B. L., konkubina zmarłego i matka jegodwojga nieletnich dzieci utrzymywanych ze świadczeńalimentacyjnych, nie była w stanie pokryć kosztówsprowadzenia jego zwłok do Polski i podjęła decyzjęo pochowaniu ciała we Włoszech na koszt miejscowychwładz, o czym zawiadomiono Wydział KonsularnyAmbasady RP w Rzymie.Od listopada 2007 r. do dnia dzisiejszego pomimowielokrotnie ponawianych próśb i interwencji WydziałKonsularny Ambasady RP w Rzymie nie dostarczyłpani B. L. karty zgonu S. J. M., co uniemożliwiawystawienie przez miejscowy urząd stanu cywilnegoaktu zgonu. Wobec braku aktu zgonu MiejskiOśrodek Pomocy Rodzinie w Chełmie zawiesił postępowaniew sprawie ustalenia pani B. L. prawa dododatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnegowychowywania dzieci. Jednocześnie – co jest paradoksalne– na podstawie informacji zawartej wewspomnianym clarisie ten sam Miejski Ośrodek PomocyRodzinie odmówił jej przyznania świadczeniaz funduszu alimentacyjnego w związku ze śmierciądłużnika zobowiązanego do alimentacji.W konsekwencji opisanych wydarzeń sytuacjapani B. L. wychowującej samotnie dwoje dzieci jestniezwykle trudna, bowiem została ona pozbawionaprawa zarówno do świadczenia z funduszu alimen-