Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

336O d p o w i e d źzastępcy prokuratora generalnego- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Janusza Palikotaw sprawie postępowania dotyczącegorzekomego samobójstwa policjantkiz Komendy Wojewódzkiej Policji w Lublinieoraz możliwości przeniesienia postępowaniado innego okręgu prokuratury apelacyjnej(3094)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając naprzekazane przy piśmie SPS-024-3094/08 zapytanieposła Janusza Palikota w sprawie postępowania dotyczącegorzekomego samobójstwa policjantki z KomendyWojewódzkiej Policji w Lublinie oraz możliwościprzeniesienia postępowania do innego okręguprokuratury apelacyjnej, uprzejmie przedstawiam, iżwskazana w zapytaniu sprawa prowadzona byław Prokuraturze Okręgowej w Zamościu pod sygnaturąV Ds 36/07 o czyny z art. 207 § 1 i 3 K.k.,art. 155 K.k. i art. 151 K.k.Postanowieniem z dnia 30 grudnia 2008 r. postępowanieprzygotowawcze zostało umorzone w sprawie:1) zaistniałego w okresie od 16 marca 2006 r. dodnia 29 stycznia 2007 r. w Lublinie psychicznego znęcaniasię w Komendzie Wojewódzkiej Policji przezzastępcę komendanta wojewódzkiego w Lublinie, naczelnikaoraz zastępcę naczelnika Wydziału KryminalnegoKWP w Lublinie nad pozostającą wobec nichw stosunku zależności funkcjonariuszką policji I. T.,w następstwie czego w dniu 29 stycznia 2007 r. wymienionatargnęła się na własne życie, tj. o przestępstwoz art. 207 § 1 i 3 K.k.;2) zaistniałego w dniu 29 stycznia 2007 r. w Lublinienieumyślnego spowodowania śmierci I. T.,tj. o przestępstwo z art. 155 K.k.;3) zaistniałego w dniu 29 stycznia 2007 r. w Lublinieudzielenia pomocy lub namowy I. T. do targnięciasię na własne życie, tj. o przestępstwoz art. 151 K.k.;wobec stwierdzenia, że czynów nie popełniono, napodstawie art. 17 § 1 pkt 1 K.p.k.Zaznaczyć należy, iż na dzień sporządzania niniejszejodpowiedzi wskazane postanowienie nie byłojeszcze prawomocne.Odpowiadając na pytania pana posła, uprzejmieinformuję, iż powyżej opisana sprawa znajduje sięw zainteresowaniu Prokuratury Krajowej Biura PostępowaniaPrzygotowawczego.W związku z wątpliwościami pana posła dotyczącymibraku bezstronności prokuratorów w przedmiotowejsprawie, po uprawomocnieniu się wymienionegowyżej postanowienia o umorzeniu śledztwa z dnia30 grudnia 2008 r., zostanie ona zbadana w BiurzePostępowania Przygotowawczego pod kątem prawidłowościprowadzonego postępowania i zasadnościdecyzji merytorycznej kończącej postępowanie.Rozważona również zostanie potrzeba przeniesieniapostępowania do innej prokuratury w przypadkustwierdzenia, iż postępowanie wymaga kontynuowania.Z wyrazami szacunkuZastępca prokuratora generalnegoJerzy SzymańskiWarszawa, dnia 20 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źpodsekretarza stanuw Ministerstwie Sprawiedliwości- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Janusza Palikotaw sprawie utworzenia sądu rejonowegow Parczewie (3095)Szanowny Panie Marszałku! W odpowiedzi na zapytaniepana posła Janusza Palikota w sprawie utworzeniasądu rejonowego w Parczewie, przesłane przypiśmie z dnia 30 grudnia 2008 r., nr SPS-024-3095/08, uprzejmie przedstawiam, co następuje.Kierownictwo Ministerstwa Sprawiedliwości zezrozumieniem odnosi się do przedmiotowej inicjatywy,jednak o potrzebie powołania sądu rejonowegodecydują przede wszystkim realne możliwości utworzeniasprawnie działającej jednostki sądowej. Podstawowymkryterium branym pod uwagę przy tworzeniusądów wszystkich szczebli jest prognozowanywpływ spraw. Utworzenie sądu jest zasadne jedyniew przypadku, gdy liczba spraw mających wpływać dotej jednostki jest na tyle duża, że pozwala zapewnićobciążenie sędziów zbliżone do średniej krajowej.Analiza wpływu spraw z terenu powiatu parczewskiegodo sądów rejonowych w Białej Podlaskiej, RadzyniuPodlaskim i Włodawie wykazała, że limitorzeczników postulowanego sądu rejonowego w Parczewiestanowiłby najwyżej 4 etaty, a i tak obciążeniesędziów kształtowałoby się poniżej średniej krajowej.Sąd rejonowy o wskazanej obsadzie orzeczniczej byłbywięc jedną z najmniejszych jednostek w kraju.Postulowany do utworzenia sąd rejonowy w Parczewieskładałby się jedynie z 4 wydziałów, a zatemkażdy z sędziów powinien pełnić jednocześnie funkcjęprzewodniczącego wydziału, a jeden z nich dodatkowotakże prezesa sądu. Zarządzanie sądem tej wielkościbyłoby zadaniem bardzo trudnym, gdyż każda nieobecnośćsędziego powodowałaby dezorganizację pracyprzynajmniej jednego wydziału, a uchylenie orzeczeniaprzez sąd odwoławczy skutkowałoby koniecznościąponownego rozpoznania sprawy przez sędziegospoza wydziału, w którym orzeczenie zapadło.