Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

303rozpatrywanie odwołań w sprawach przyznania pomocyz ww. środków.Informuję również, że uchwałą nr 29/2002 zarządfundacji podjął decyzję o ostatecznym zakończeniuwypłat pomocy finansowej ze środków fundacjiuzyskanych z wkładu finansowego przekazanegoprzez rząd Republiki Federalnej Niemiecw latach 1992–1993.Tym samym nie ma również obecnie prawnychmożliwości wznowienia postępowania na wniosekspadkobierców zmarłych osób poszkodowanych. Z informacjiprzekazanych przez fundację wynika również,że w okresie realizacji wypłat w latach 1992––2000 nie były uwzględniane wnioski oraz odwołaniazłożone przez spadkobierców. Zgodnie z wyrokiemSądu Administracyjnego w Warszawie w sprawieo sygnaturze I-ACr 747/93 z dnia 27.10.1993 r. i stanowiskiemZarządu FPNP nr 1/94 z dnia 04.1.1994 r.Odwoławcza Komisja Weryfikacyjna mogła uwzględnićodwołanie złożone przez spadkobiercę tylko wówczas,gdy orzeczenie Komisji Weryfikacyjnej byłobłędne. Spadkobiercy osób zmarłych nie byli natomiastuprawnieni do składania wniosków do FPNP,ani do uzupełniania już złożonych wniosków dodatkowymidokumentami.W przywołanej przez pana posła sprawie p. J. P.zarówno Komisja Weryfikacyjna, jak i OdwoławczaKomisja Weryfikacyjna FPNP podjęły negatywnerozstrzygnięcia, uznając, że wnioskodawca nie byłuprawniony do występowania o pomoc finansową ześrodków Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie”.Pomoc ze środków FPNP przysługiwała jedynie osobomdeportowanym do pracy przymusowej poza miejscezamieszkania na teren III Rzeszy. Dokumentyprzedstawione przez pana J. P. potwierdzały pracęw rejonie miejsca zamieszkania (na terenie Bielska--Białej), tj. bez spełnienia warunku deportacji.W przypadku jeśli praca przymusowa nie była połączonaz deportacją, pomoc mogły otrzymać wyłącznieosoby, które w czasie prześladowań nie miały ukończonych16 lat. Pan J. P. był zatrudniony już jakoosoba dorosła. Poza pracą w Bielsku-Białej p. J. P.deklarował również wywiezienie do pracy na terenNiemiec. Represje te nie zostały jednak udokumentowanezgodnie z obowiązującymi w FPNP wymogamiregulaminowymi.Pragnę również wyjaśnić, że zakończenie wypłatpomocy finansowej ze środków z lat 1992–1993 byłozwiązane z przystąpieniem przez Fundację „Polsko--Niemieckie Pojednanie” do pośredniczenia w przekazywaniuświadczeń z nowego funduszu, tj. ze środkówniemieckiej Fundacji „Pamięć, Odpowiedzialnośći Przyszłość”. Wypłaty tych świadczeń prowadzonebyły zgodnie z regulacjami zapisanymi w niemieckiejustawie o utworzeniu Fundacji „Pamięć,Odpowiedzialność i Przyszłość”, uchwalonej przezBundestag w dniu 02.08.2000 r.Świadczenia ze środków niemieckiej fundacji dlabyłych robotników przymusowych i niewolniczychprzekazywane były na podstawie wniosków złożonychw terminie do 31 grudnia 2001 r. Data ta zostałaokreślona przez niemieckiego fundatora w trybieustawowym. O świadczenie występować mogły żyjąceosoby poszkodowane oraz wymienieni w niemieckiejustawie następcy prawni uprawnionych osóbposzkodowanych zmarłych po 15 lutego 1999 r.Z informacji przekazanych przez Fundację „Polsko-NiemieckiePojednanie” wynika, że następcyprawni p. J. P. nie wystąpili w ustawowym terminiez wnioskiem o przyznanie świadczenia. Tym samymsprawa ta nie mogła zostać rozpatrzona pod kątemmożliwości przyznania świadczenia ze środków fundacjifederalnej.Z dniem 30.09.2006 r. – zgodnie z § 14 ust. IVniemieckiej ustawy o utworzeniu Fundacji „Pamięć,Odpowiedzialność i Przyszłość” – zakończono wypłatyświadczeń z ww. funduszu.Obecnie – z powodu wyczerpania przeznaczonychna ten cel środków finansowych – Fundacja „Polsko--Niemieckie Pojednanie” nie realizuje żadnych wypłatz tytułu pracy przymusowej i niewolniczej.FPNP prowadzi jedynie programy pomocy humanitarnej,które kierowane są wyłącznie do żyjącychbezpośrednich ofiar prześladowań nazistowskich,znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji życiowej.Z poważaniemWarszawa, dnia 22 stycznia 2009 r.O d p o w i e d źMinisterAleksander Gradpodsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia- z upoważnienia ministra -na zapytanie posła Zbigniewa Babalskiegow sprawie skutków wejścia w życie art. 77 ust. 1projektu ustawy o kierujących pojazdami (3025)Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pismoPana Marszałka z dnia 17 grudnia 2008 r. (znak:SPS-024-3025/08), przekazujące zapytanie pana posłaZbigniewa Babalskiego w sprawie jednostek uprawnionychdo przeprowadzania badań lekarskich w celuistnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych dokierowania pojazdami w aspekcie projektowanejustawy o kierujących pojazdami, uprzejmie przedstawiamnastępujące stanowisko.W rozumieniu projektowanej ustawy o kierującychpojazdami „uprawnionym lekarzem” jest osoba,która spełnia warunki określone w art. 75 ust. 1. Dowarunków tych należą w szczególności: prawo wykonywaniazawodu lekarza, posiadanie co najmniej5-letniego stażu pracy w zawodzie lekarza oraz posiadaniejednej ze specjalizacji lekarskich, określonychw rozporządzeniu ministra zdrowia wydanymw porozumieniu z ministrem transportu. Uprawnio-