Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

326w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wojewodypomorskiego z dnia 27 września 2000 r. nr SOC.II.5022-A/264/00. W dniu 31 lipca 2008 r. pani B. R.wystąpiła do ministra spraw wewnętrznych i administracjiz wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.Po rozpatrzeniu sprawy minister spraw wewnętrznychi administracji decyzją z dnia 15 września2008 r. nr DOiR.I.627/3654/08/PO utrzymałw mocy ww. decyzję z dnia 8 lipca 2008 r. odmawiającąwszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenianieważności decyzji wojewody pomorskiego z dnia27 września 2000 r. stwierdzającej, że pani M. B.z domu K. w chwili śmierci, tj. 13 czerwca 1966 r.posiadała obywatelstwo polskie.W dniu 21 października 2008 r. pani B. R. złożyłaskargę na przedmiotową decyzję ministra z dnia15 września 2008 r. Akta sprawy wraz z odpowiedziąministra na skargę zostały przesłane do WojewódzkiegoSądu Administracyjnego w Warszawie, którywyznaczył termin posiedzenia w przedmiotowej sprawiena dzień 12 lutego 2009 r. (sygn. akt IV SA/Wa1831/08).Rozpatrując wniosek pani B. R., minister sprawwewnętrznych i administracji wskazał, że bezsprzecznie,co wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych,stroną postępowania w sprawie o stwierdzenienieważności decyzji ostatecznej jest nie tylko stronapostępowania zwykłego zakończonego wydaniemkwestionowanej decyzji, lecz również każdy, czyjegointeresu prawnego lub obowiązku dotyczyć mogąskutki stwierdzenia nieważności decyzji (vide: wyrokNaczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia1999 r., sygn. akt IV SA 2520/98 lex nr 48669).W przedmiotowej sprawie minister spraw wewnętrznychi administracji ustalił, że z wnioskiemo stwierdzenie nieważności decyzji wojewody pomorskiegostwierdzającej posiadanie obywatelstwa polskiegoprzez M. B. w dacie jej śmierci wystąpiła osobatrzecia – pani B. R., która w ocenie ministra sprawwewnętrznych i administracji nie udowodniła, że posiadainteres prawny lub ciąży na niej obowiązekw uzyskaniu stwierdzenia nieważności decyzji wojewodypomorskiego z dnia 27 września 2000 r. Tymsamym brak jest po stronie wyżej wskazanej prawapodmiotowego do złożenia wniosku o stwierdzenienieważności decyzji wojewody pomorskiego stwierdzającejposiadanie obywatelstwa polskiego przezM. B. w dacie jej śmierci.Mając powyższe na uwadze, minister spraw wewnętrznychi administracji odmówił wszczęcia postępowaniao stwierdzenie nieważności decyzji wojewodypomorskiego z dnia 27 września 2000 r. nr SOC.II.5022-A/264/00 stwierdzającej, że pani M. B. z domuK., c. J. i K. z domu L. urodzona 16 stycznia 1881 r.w Kuchnii, zam. w RFN (do 1952 r. w Gdańsku)w dacie śmierci, tj. 13 czerwca 1966 r. posiadała obywatelstwopolskie na podstawie art. 1 ustawy z dnia15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U.Nr 10, poz. 49, z późn. zm.). Wszczęcie postępowaniai wydanie decyzji naruszałoby przepis art. 28 K.p.a.i powodowałoby wypełnienie warunku określonegow art. 156 § 1 pkt 4 K.p.a. W tym miejscu przywołaćnależy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnegow Warszawie z dnia 30 listopada 2006 r. (sygn.akt I SA/Wa 1600/06), w którym sąd wskazał, że organadministracji publicznej nie może co do zasadywszcząć postępowania administracyjnego na wniosekdowolnego podmiotu, bowiem uczyniłby to w sposóboczywiście niezgodny z prawem. Również decyzjaadministracyjna wydana w wyniku tak wszczętegopostępowania byłaby aktem wydanym z rażącym naruszeniemprawa. Także Naczelny Sąd Administracyjnyw wyroku z dnia 8 listopada 1995 r. (sygn. aktIII SA 182/95) wskazał, że odmowa wszczęcia postępowaniaw sprawie stwierdzenia nieważności decyzji(art. 157 § 3 K.p.a.) następuje wówczas, gdy żądaniezostało wniesione przez podmiot niebędący stronąw sprawie albo gdy wniosła je strona nie mająca zdolnoścido czynności prawnych.Pani B. R. we wniosku o ponowne rozpatrzeniesprawy zakończonej decyzją ministra z dnia 8 lipca2008 r. wskazała, że obywatelstwo pani B. wpływana sytuację prawną wnioskodawczyni, w pierwszejkolejności na jej sytuację procesową i materialną jakointerwenienta ubocznego w procesie cywilnym, którytoczył się przed Sądem Okręgowym i Sądem Apelacyjnymw Gdańsku, aktualnie zaś do możliwościwzruszenia w drodze wznowienia postępowania zapadłegoorzeczenia sądu apelacyjnego w sprawieuzgodnienia treści księgi wieczystej dla nieruchomościw Sopocie przy ul. Haffnera 38 z rzeczywistymstanem prawnym, które to orzeczenie oparte jest jakwynika z jego uzasadnienia na spornym poświadczeniuwojewody pomorskiego (strona 13 i 14 uzasadnieniawyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia26 kwietnia 2001 r.). Wydany wyrok oddalający możliwośćuzgodnienia stanu prawnego nieruchomościi wpisania jako jego właściciela Skarbu Państwa czyteż gminy miasta Sopot miał bezpośredni wpływ nasytuację prawną wnioskodawczyni z uwagi na innąw tym wypadku sytuację prawną wnioskodawczynii uprawnienia jako najemcy lokalu znajdującego sięna tej nieruchomości, a także nie hipotetyczną, a rzeczywistamożliwość nabycia lokalu nr 4 zajmowanegoprzez wnioskodawczynię w 1993 r.Odnosząc się do wyżej przedstawionych argumentówwnioskodawczyni, należy wskazać, iż pojęcie interesuprawnego pojmowane jest jako obiektywna,czyli rzeczywista potrzeba ochrony prawnej. Interestaki – jak podniósł Naczelny Sąd Administracyjnyw uchwale z dnia 5 lipca 1999 r. (OPS 16/98) – powinienbyć konkretny, indywidualny, dający się zaspokoićprzez wydanie decyzji. Oznacza to, że stronąpostępowania mogą być jedynie osoby, które legitymująsię interesem prawnym wynikającym z przepisówprawa materialnego, co potwierdził WojewódzkiSąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia24 czerwca 2005 r. (sygn. akt IV SA/Wa 591/05). Niemożna zatem uznać jako interesu prawnego wnioskodawczynichęci wystąpienia w przyszłości z wnio-