Werke. Kritische Gesamtausgabe. [Hrsg. von J.K.F. ... - Maarten Luther

;{()() OlHM-alioiu-s in rsalmus. l;')!!» - l.VJl.II:ic llu'dloM'ia iTiU'is omissii pcriculosissiinc amhiihint in ni:ii;iiis etiuir;il)ilil)iis siipt'r so ociosi (juaostioimiMi, (|uasi ntm haUcaiil ((iiod liii;x'aiit.:jri. 58, I j. l)e (Hiil)iis Isaiao Iviij. 'Clama, nc ccssos, (|uasi lul)a oxalta \oooin tuam etammiu'ia no[>ulo moo soolora corum et donuii Jacob peccata eonim. INTootoniin do dio in diom «luaonuit, et seirc vias moas voliiit, quasi ,i>;oiis, (niae 5iustioiain foi'oorit et (luao iiidioiuiu dci sui oblita non fiierit' &g. (lu'id liisvorhis voliiit? nisi (jiiod eiinosos speculatoros ojiermn dei retraxit in coti-nititiiRMuet oogitationeui peccatoruin siionun, iit cogitarent pro peccatis suis»4»i. 38, 11". (ps. xxxvij.) et essent iu his assiduc, quae eis dous praecepit. Hoc cnim estiudieinm Christi in homiuibus, sie exercet nos in peccatorum nostroruni luctu, lopoenitontia et labore. Proinde speculativa illa Tlicologia, quae sui oblitain divina sursum fertur, Satanae praecipitium (juaerit et invonit, Legimusin vitis patruni, quomodo duo fratres iuniores de Melcliisedecli quaostioneniagitantes ad scniorem retulcrunt, qui tunso pectore suo: ve mihi (inquit)peccatori, qui ucglectis peccatis meis has inanes quaestiones sector. Tum isilli erubescentes ciuii silentio iu suam sese quisque cellam proripuit. Etubi nostri parebunt, (|ui uon de Melchisedech, sed de Aristotele et Porphyrietarn frivola versaut praeciosissimo tempore tam infoeliciter perdito et iudicio$oi)ci. 6, 4. hoc Christi posthabito? Saue et sponsam in Canticis vi. reprehendit, uimiostudio scrutandi dei iuteutam, 'Averte oculos tuos a me, quia ipsi me avo- 2015i. 73, 5 f. lare foecerunt\ 'Iu laboribus homiuura uon sunt et cum hominibus uonflagellabuutur, ideo tenuit eos superbia'.Sed et illi hoc Christi iudicium impiissime impugnaut, qui homiuibusdeceptis remissiones (ut vocant) omnium poenarum et culparum pleuarias3cv. 8, u. meudaciter securitate vanissime promissa concedunt diceutes 'Pax, pax, et 353cf.9,i5f.(?)non est paxV atque ut Isaias ait, facientes populum dei fidere in mendacio.Sei. 3, 12. Et rursum. iij. 'Popule meus, qui te beatificaut, ipsi te decipiunt et viamgressuum tuorum dissipant'. Stat enim sententia: Paravit ad iudicauduraqsi. 122, s.thronum suum. Sic et ps. cxxi. "^Quia illic sederunt sedes in iudicio'. Quemenim non mordet suum peccatum, quomodo sitiet gratiam dei? Qui non 30sitit, quomodo quaeret? Qui non quaerit, quaudo inveniet? Nee frustradicitur 'Dominus in aeternum sedebit', quod referri debet ad tempora huius\ätae. Non enim erit peccatum post haue vitam, ad quod iudicandum tuucsedeat, sed erit et ipse filius subiectus ei, qui subiecit ei omnia, tradens regnumdeo et patri, postquam subiecti fuerint omnes iuimici sub pedibus eins, 35i.eov. 15,28. ut i. Cor. XV. docet Apostolus. Semper itaque sedet, quia semper est peccatum,quod in nobis iudicet, ut nobis destructis ipse perseveret, et transferamurnos in illum, et non ille in nos. Qui vero hoc iudicium dominimidi). 7, 9. portaverit cum Michea vij. diceus 'Iram domini portabo, quoniam peccavi17 apparebunt C') 2)c3(. 33b. I. S. 238 3. 14f.