Andrews’ Deri Hastalıkları Klinik Dermatoloji

İlaç Reaksiyonları
119
Resim 6-31 Allopurinol aşırı duyarlık sendromu.
Allopürinol Hipersensitivite Sendromu
Allopürinol
hipersensitivite sendromu tipik olarak önceden böbrek yetmezliği
olan hastalarda gelişir. Hastalar sıklıkla, gereksiz olarak
asemptomatik hiperürisemi için tedavi edilmektedirler. Allopürinol
başlanmasından haftalar, aylar sonrasında (ortalama 7 hafta)
hastada morbiliform erüpsiyon gelişir (%50) ve bu erüpsiyon
sıklıkla eksfolyatif eritrodermaya kadar ilerler (%20) (Resim 6-
31). TEN’ de dahil (%25) büllöz erüpsiyonlar da gelişebilir. Dermatitle
birlikte ateş, eozinofili, bazen hepatit ve tipik olarak renal
fonksiyonlarda azalma görülebilir. Bu sendrom steroide duyarlıdır
fakat çok yavaş iyileşme gösterir ve bu süre sıklıkla allopürinol
kesildikten sonra aylarca sürebilir. Yaklaşık olarak
%25 hasta bu sendromun sonucu olarak ölür. Ölümler ciddi deri
hastalığı (TEN), hepatik nekroz ve miyokard infaktüsünden
olabilir. Bu sendromun komplikasyonu olarak pankreatit ve daha
sonra insüline bağımlı diabet gelişebilir. Diyalizin gelişen
erüpsiyonun iyileşmesinde hızlandırıcı etkisi yoktur ki bu da
eğer bir ilaç metaboliti sorumluysa bunun diyalizle temizlenemediğini
düşündürmektedir. Allopürinol dozunun hastanın renal
fonksiyonunun düzelmesini dengelemek için ayarlanmasının
bu reaksiyonun gelişme riskini azalttığı düşünülmektedir.
İlaca Bağlı Psödolenfoma
Zaman zaman, ilaç tedavisine maruz kalma derinin sıklıkla mikozis
fungoides olmak üzere lenfomayı andıran enflamatuar belirtiler
ile sonuçlanabilmektedir. İlaç reaksiyonları gibi birçok
enflamatuar dermatozda, enflamatuar infiltratın içinde atipik
lenfositlerin görülmesi sıktır ve bu bulgu tek başına psödolenfoma
tanısı koymada yetersizdir. Bütün histoloji lenfoma tanısı ile
uyumlu olmalıdır. Bu gerçek psödolenfoma reaksiyonları çok
seyrek veya nadirdir. Bu reaksiyonun meydana geldiği en sık
rastlanan durum yukarıda anlatılan hipersensitivite sendromu