Andrews’ Deri Hastalıkları Klinik Dermatoloji

404 VİRAL HASTALIKLAR
Resim 19-47 Verruka, tırnaklarını yiyen bir
kişide perioral siğiller.
Resim 19-45 Verruka vulgaris.
Resim 19-46 Verruka vulgaris, travma alanında
siğil.
belirgin subungual hiperkeratoza ve periungual tutulum olmaksızın
tırnak cisminde hasara yol açtığı bildirilmiştir.
Sıradan siğillerin doğal seyri, spontan düzelme şeklindedir.
Çocuklarda bildirilen iyileşme oranları, 2. ayda % 23, 3.
ayda % 30, 2. yılda % 65 ile % 78 ve 5 yılda % 90’dır. Sıradan siğiller
genellikle ellerde yerleşirler; el parmakları ve avuçları tutma
eğilimleri vardır. Periungual siğiller, tırnaklarını yiyen kişilerde
daha sıktır, proksimal ve lateral tırnak kıvrımlarını tutacak
şekilde birbiriyle birleşebilirler. Fissür oluşumu, kanama ve hassasiyete
yol açabilirler. Lezyonlar, toplu iğne başından 1 cm’den
daha fazla büyüklüğe kadar değişebilir, çoğu ortalama 5
mm’dir. Haftalar veya aylar boyunca büyürler ve genellikle kabarık,
yuvarlak papüller şeklinde ortaya çıkarlar. Yüzeyleri kaba
ve grimsidir, bu yüzey o kadar karakteristiktir ki, benzer yüzey
karakterine sahip lezyonları (örneğin seboreik keratoz) tanımlamak
için kullanılan verrüköz kelimesini doğurmuştur. Bazı
durumlarda tek bir siğil (anne siğil) ortaya çıkar ve uzun bir
süre boyunca yavaşça büyür, daha sonra aniden çok sayıda yeni
siğil ortaya çıkar. Siğilin yüzeyinde küçük siyah noktalar görülebilir,
bu noktalar, tromboze, dilate damarları temsil etmektedir.
Yüzey keratininin alınması, kapillerlerin daha belirgin hale
gelmesini sağlar ve tanıya yardımcı olmak için kullanılabilir.
Siğillerin, kalluslardan farklı olarak, dermatoglifikleri (parmak
izi çizgileri) yoktur. Kalluslarda bu çizgiler belirginleşir.
Sıradan siğiller deride herhangi bir yerde ortaya çıkabilir,
görünürde, ellerden, otoinokülasyon ile yayılmaktadırlar. Tırnaklarını
yiyen kişilerde siğiller, dudaklarda ve dilde, genellikle
de orta yarıda, nadiren de komissürlerde görülebilirler. Parmaksı(dijitat)
veya ipliksi (filiform) siğiller, yüzde ve saçlı deride
ortaya çıkma eğilimindedir ve derinin yüzeyine saplanmış
bir veya birden fazla çıkıntılar şeklinde görülürler.
Pigmente Siğiller
Pigmente siğiller, Japonya’da sık olarak
bildirilmektedir. Ellerde veya ayaklarda ortaya çıkarlar ve
hiperpigmentasyonları dışında, sıradan siğillere veya plantar siğillere
benzerler. HPV-4, -65 ve -60 tarafından oluşturulurlar.
Pigmentasyon, HPV-enfekte dokunun bazal tabakasındaki, büyük
miktarda melanin içeren melanositlere bağlıdır. Bunun,
“melanosit blokajı” veya melanositlerin, melanini HPV-enfekte
hücrelere transfer etmedeki yetersizliği nedeniyle oluştuğu ileri
sürülür.
Resim 19-48
Verruka plana.
Yassı Siğiller (Verruka Plana) HPV-3, -10, -28 ve -41
sıklıkla yassı siğillere yol açarlar. Başlıca çocuklar ve genç erişkinler
etkilenir. Yassı siğiller en tipik olarak, 2-4 mm çapında,
yassı papüller şeklinde ortaya çıkarlar, soluk deride hafif eritemli
veya kahverengi, daha koyu deride ise hiperpigmentedirler.
Genellikle birden fazla olup, yüz, boyun, el sırtları, el bilekleri,
dirsekler veya dizlerde gruplar oluştururlar (Resim 19-48
ve 19-49). Alın, yanaklar ve burun, özellikle de ağız çevresindeki
alan ve el sırtları, favori bölgelerdir. Sakallarını traş eden erkeklerde
ve bacaklarını traş eden kadınlarda, otoinokülasyon
sonucu, çok sayıda yassı siğil gelişebilir. Tanıda yararlı bir bulgu,
siğillerin Köbnerize olma eğilimleridir, böylece, lineer, hafif
kabarık papüler lezyonlar oluştururlar (Resim 19-50). Hiperpigmente
lezyonlar ortaya çıkar ve bunlar hafif kabarık olduklarında,
lentijinlerle veya çillerle karıştırılabilir. Plak benzeri lezyonlar
verrüköz nevusla, liken planusla ve molluskum kontajiyozumla
karıştırılabilir. Lezyonlar sadece yüzün merkezi kısmında
ortaya çıktığında ve eritemli olduğunda, papüler akne vulga-