Andrews’ Deri Hastalıkları Klinik Dermatoloji

Deri Lenfomaları
733
oranı vardır. İlacın bu dozlarda hiperkolesterolemi, hipertrigliseridemi
(pankreatite yol açacak düzeyde), santral hipotiroidizm
ve lökopeni gibi komplikasyonları mevcuttur. Daha düşük
dozlarda, PUVA ve diğer tedavi yöntemleri ile kombine
edilebilir.
Sistemik kemoterapi. Kanser türlerinin çoğu için kemoterapötik
ajanların kombinasyonları verilmektedir. Bununla birlikte,
mikozis fungoideste çok ilaçlı kemoterapi süregelen immün
dengesizliği sıklıkla kötüleştirmekte ve konağın immün sisteminin
malin T hücrelerini yakalamasına engel olmaktadır. Bu nedenle
ve kombine immünomodülatör tedavi rejimlerinin artan
etkinliği sebebiyle, bugün sistemik kemoterapi mikozis fungoides
tedavisinde nadir kullanılmaktadır. Metotreksat, T3 hastalarının
tedavisinde haftada 5-12.5 mg dozlarda etkilidir. Bu hastalarda,
Zackheim ve arkadaşları % 41 oranında tam cevap ve %
17 oranında kısmi cevap şeklinde total % 58’lik bir cevap oranı
bildirmişlerdir. Ortalama sürvi 8.4 yıldır ve hastaların % 69’u 5
yıl sonunda hayatta kalmıştır. İleri evre mikozis fungoideste cevap
elde etmek için, sitrovorum faktör tedavisi ile birlikte daha
yüksek dozlarda metotreksat verilerek başarı elde edilmiş ve
sonrasında daha düşük dozlarda idame tedavisine geçilmiştir.
Benzer şekilde pentostatin, etopozid, fludarabin ve 2-klorodeoksiadenozin
kullanılmıştır. Metotreksat dışındaki sistemik kemoterapinin,
özellikle çok ajanlı kemoterapi tedavisinin bir onkolog
tarafından yürütülmesi uygun olur. Sistemik kemoterapi,
sadece sayılan tüm immünomodülatör tedavi protokollerinin
başarısız kaldığı evre III ve IVA hastalarında endikedir.
Füzyon toksini. DAB389IL-2, difteri toksini ile rekombinant
IL-2’nin birleşiminden oluşur. IL-2 reseptörünü eksprese eden
hücrelere selektif olarak bağlanır ve onların ölümüne yol açar.
IL-2 reseptörü eksprese eden mikozis fungoides olgularında tedaviye
cevap oranı, % 14’ünde tam cevap olacak şekilde, % 37
olarak bulunmuştur. Bu hastalar geleneksel tedavilere yanıtsız
hastalardır. Evre I-III hastalarından cevap alınırken evre IV hastaları
bu tedaviye cevapsızdır. Ateş, titreme, hipotansiyon, bulantı
ve kusma sık gözlenir. Yüksek dozlarda kapiller sızdırma
(capillary leak) sendromu gelişebilir. Bu tedavi bahsedilen diğer
tedavilere cevapsız ileri evre hastalar için uygulanır.