Andrews’ Deri Hastalıkları Klinik Dermatoloji

266 BAKTERİYEL ENFEKSİYONLAR
Resim 14-25 Deri
difterisi
%5’tir. Bu hastalara destek tedavisi olarak hematopoietik büyüme
faktörleri verilebilir.
lum tipleri de olabilir. Difteri sonrası paralizi ve potansiyel kardiyak
ölümcül komplikasyonlar gelişebilir. Bütün bunlar ribozomal
düzeyde protein üretimini baskılayan potent ekzotoksine
bağlıdır.
Deri difterisi tropikal alanlarda sık görülür. Amerika’daki vakaların
çoğu bağışıklığı olmayan çiftlik çalışanları ile yaşlı alkoliklerdir.
3 . dünya ülkelerine giden ziyaretçiler hastalığı taşırlar.
At serumunda hipersensitivitenin gösterildiği konjunktival
test sonrası 20.000 ile 40.000 ünite difteri antitoksisinin intramuskuler
enjeksiyonu tedaviyi oluşturur. 1/10 oranında dilüe edilmiş
olan antitoksinin bir damlası bir göze serum fizyolojik solüsyonunun
bir damlası diğer göze damlatılır. Eğer 30 dk sonra reaksiyon
gözlenmezse 20.000 ile 40.000 ünite antitoksin hastaya
verilir. Dirençli organizmaların olduğu bilinmesine rağmen
2g/gün dozda eritromisin diğer bir tedavi seçeneğidir. Şiddetli
vakalarda intravenöz penisilin G 600.000 ünite/gün dozunda 14
gün boyunca kullanılabilir. 600 mg/gün dozunda rifampisin 7
gün boyunca taşıyıcılık durumunun eliminasyonunda kullanılır.
Grup JK Corynebacterium Sepsis
Grup JK Corynebacterium (C.jeikeium) sağlıklı bireylerin derisinde
aksiller ve perineal alanlarda yüksek konsantrasyonda bulunur.Hastanedeki
hastalarda daha yüksek oranda kolonizedir.
Granülositopeni, kateter kullanımı, protezler, çok sayıda antibiyotiğe
maruziyet sepsis veya endokardit oluşumunda yüksek
risk faktörleridir. Deride papüler erüpsiyon selülit, subkutanöz
abse, doku nekrozu ve palpabl purpura görülebilir.Vankomisin
seçkin ilaçtır. Lökopenili hastalarda mortalite oranı %30’dan
fazla olmasına rağmen, kemik iliği tedavisi olanlarda sadece
Çöl Yarası
Ayrıca veldt sore, septik yara, difterik çöl yarası ve Barcoo rot
olarak bilinen çöl yarası, Avustralya ve Birmanyalı ormancılar
ve askerler arasında endemik olan ülseratif bir hastalıktır. Hastalık
esas olarak ekstremitelerde özellikle bacakların ön yüzü,
dizler ve ellerin arka yüzünde görülen grupe veziküller ile karakterizedir.
Bunlar açılır ve ağrısız ülserlere dönüşürler. Bu ülserler
genişlerler ve 2 cm çapına ulaşabilirler. Ülser zemini difterik
membran ile kaplıdır. Orijinal lezyonlar, böcek ısırığı şeklinde
başlayabilir. Kültürlerde stafilokoklar, streptokoklar ve
corynebacterium diphteriae saptanabilir. Çöl yarası tedavisi, corynebacterium
diphteriae etken ise difteri antitoksini ile yapılır. Topikal
olarak antibiyotikli kremler, oral penisilin veya eritromisin
tedavi seçimleridir.
Bailey H: Ulcers of the leg and their differential diagnosis. Dermatol
Trop 1962;1:45.
Tropikal ülser
Tropikal ülser, tropical phagedena, Aden ülseri, Malabar ülseri
ve jungle rot (orman çürüğü) gibi farklı isimlerle bilinir. Hastalık
vücudun etkilenen alanlarında özellikle kollarda ve bacaklarda,
sıklıkla abrazyonlar ve yaralar, bazen sadece sıyrıklar
üzerinde gelişir. Her iki bacakta çok sayıda ülserleri görmek
seyrek bir bulgu olmamakla birlikte kural olarak sadece bir ekstremite
etkilenir ve genellikle tek bir lezyon vardır. Otoinokülasyona
bağlı olarak satellit lezyonlar gelişebilir.
Lezyonlar, veziküllere dönüşen enflamatuar papüllerle başlar
ve yırtılarak ülser formasyonu ortaya çıkar. Ülserler farklı
büyüklüklerde olabilir ve birleşerek yaygın lezyonlara dönüşebilirler.
Bazı lezyonlar deriden kabarık iken bazıları deriden derince
çökük olabilir ve kenarları düz veya girintili çıkıntılı olabilir.
Ülserler bu dönemde kalın, kirli krutlarla veya beyazımsı
psödomembranlarla kaplıdır. Kenarları kalınlaşma olmaksızın
düzdür ve çevresi kızarık, şiş ve bazen hassas olan enflamasyon
zonu ile çevrilidir. Bunlar dışında rahatsız etmeyecek derecede
önemsiz bir kaşıntı görülebilir.
Hastalık böcek ısırıklarının, pisliğin ve piyojenik enfeksiyonların
olduğu özellikle yağmurlu mevsimlerde işçilerde ve okul
çocuklarında sıktır. Malnutrisyon predispozan bir faktördür.
Tropikal ülser, daha fazla özgün etyolojik sınflandırmalar
belgelenemediğinden bu terim tanımlayıcı bir terim olarak kullanılmaktadır.
Mikrobiyolojik olarak anaerob bakteriler areoblarla
birlikte araştırıldığında erken lezyonlarda bazı fakültatif
anareob bakteriler izole edilir. Ayırıcı tanıda düşünülmesi gere-