Andrews’ Deri Hastalıkları Klinik Dermatoloji

650 EPİDERMAL NEVUSLAR, NEOPLAZİLER VE KİSTLER
Tedavi
Her BHK lezyonu tamamen bireysel olarak değerlendirilmelidir.
Uygun tedavi metodunu seçerken, lezyonun boyutu, yeri ve
tipi yanında hastanın yaşı ve cinsiyeti değerlendirilmesi gereken
önemli özelliklerdir. Tüm lezyonlar veya tüm hastalar için
ideal, tek bir tedavi metodu yoktur. Tedavi seçeneği, tedavi
eden doktorun çeşitli tedavi yaklaşımlarındaki tecrübesi ve kabiliyetinden
de etkilenecektir. Histolojik alt tipi belirlemek ve
teşhisi doğrulamak için şüpheli bütün BHK vakalarında biyopsi
uygulanmalıdır.
Tedavinin amacı en iyi kozmetik sonuçla kalıcı bir kür içindir.
BHK’nın en sık yerleşimi yüz olduğu için bu önemlidir. Rekürrensler
yetersiz tedavi sonucu meydana gelir ve genellikle
tedavi sonrası ilk 4-12 ayda gözlenir. Ne var ki, ikinci bir BHK
gelişimi sık olduğu için, yeni lezyonların araştırmasına devam
etmek için minimum 5 yıllık takip gereklidir.
BHK tedavisi genellikle cerrahidir (37. bölüme bakınız), fakat
bazı BHK formları medikal tedaviye uygundur.
Topikal Terapi
Topikal tedavi, yüzeyel BHK tedavisinde en etkin gözükmektedir.
Nodüler BHK’lar için kür oranları sadece %65’tir, bu da diğer
uygun seçenekler varken kabul edilemez bir orandır. Diğer taraftan,
yüzeyel BHK’lar topikal tedaviyle % 80 oranında tedavi edilebilir.
Topikal 5-FU’nun çok kayda değer bir etkisi yoktur ve rekürrens
oranları yüksektir. Yüzeyel BHK için, haftanın üç günü
oklüzyonla veya haftada beş gün oklüzyonsuz imikimod uygulaması,
tercih edilen, hastanın uyguladığı bir topikal tedavidir. Tedavi
süresi 6 haftadır, fakat lezyon yok edilmiş gözükmüyorsa
süre uzatılabilir. Özellikle, genellikle cerrahi işlemler nedeniyle
belirgin sikatrisleşmenin görüldüğü göğüs ön yüzü ve sırt üst bölümünde
kozmetik sonuçlar muhteşemdir. Fotodinamik tedavi
de BHK için bir tedavi seçeneği olarak ortaya çıkmıştır.
Benedetto AV, et al: Basal cell carcinoma presenting as a large
presenting as a large pore. J Am Acad Dermatol
2002;47:727.
Betti R, et al: Basal cell carcinoma of covered and unusual sites
of the body. Int J Dermatol 1997;36:503.
Betti R, et al: Giant basal cell carcinomas: report of four cases
and considerations. J Dermatol 1997;24:317.
Bigler C, et al: Pigmented basal cell carcinoma in Hispanics. J
Am Acad Dermatol 1996;34:751.
Boyd AS, et al: Basal cell carcinoma in young women: An evaluation
of the association of tanning bed use and smoking. J
Am Acad Dermatol 2002;46:706.
Brooke RCC, et al: Discordance between facial wrinkling and
the presence of basal cell carcinoma. Arch Dermatol 2001;
137:751.
Corona R, et al: Risk factors for basal cell carcinoma in a Mediterranean
population: Role of recreational sun exposure
early in life. Arch Dermatol 2001;137:1162.
Esquivias Gomez JI, et al: Basal cell carcinoma of the scrotum.
Australas J Dermatol 1999;40:141.
Frisch M, et al: Risk for subsequent cancer after diagnosis of basal-cell
carcinoma. Ann Intern Med 1996;125:815.
Geisse J, et al: Imiquimod 5% cream for the treatment of superficial
basal cell carcinoma: Results from two phase III, randomized,
vehicle-controlled studies. J Am Acad Dermatol
2004;50:722.
Goldberg LH: Basal-cell carcinoma as a predictor of other cancers.
Lancet 1997;349:664.
Gottlöber, et al: Basal cell carcinomas occurring after accidental
exposure to ionizing radiation. Br J Dermatol 1999;141:383.
Heckmann M, et al: Frequency of facial basal cell carcinoma does
not correlate with site-specific UV exposure. Arch Dermatol
2002;138:1494.
Kahn HS, et al: Increased cancer mortality following a history of
nonmelanoma skin cancer. JAMA 1998;280:910.
McCormack CJ, et al: Differences in age and body site distribution
of the histological subtypes of basal cell carcinoma: a
possible indicator of differing causes. Arch Dermatol 1997;
133:593.
Megahed M: Polypoind basal cell carcinoma: a new clinicopathological
variant. Br J Dermatol 1999;140:701.
Miller ES, et al: Vulvar basal cell carcinoma. Dermatol Surg
1997;23:207.
Mirowski GW, et al: Nevoid basal cell carcinoma syndrome. J
Am Acad Dermatol 2000;43:1092.
Nahass GT, et al: Basal cell carcinoma of the scrotum: report of
three cases and review of the literature. J Am Acad Dermatol
1992;26:574.
Naldi L, et al: Host-related and environmental risk factors for cutaneous
basal cell carcinoma: Evidence from an Italian case-control
study. J Am Acad Dermatol 2000;42:446.
Randle HW: Basal cell carcinoma: identification and treatment
of the high-risk patient. Dermatol Surg 1996;22:255.
Requena L, et al: Keloidal basal cell carcinoma: a new clinicopathological
variant of basal cell carcinoma. Br J Dermatol
1996;134:953.
Robinson JK, Dahiya M: Basal cell carcinoma with pulmonary
and lymph node metastasis causing death. Arch Dermatol
2003;139:643.
Rosso S, et al: The multicentre south European study “Helios.”
II: different sun exposure patterns in the aetiology of basal
cell and squamous cell carcinomas of the skin. Br J Cancer
(Scot) 1996;73:1447.
Saldanha G, et al: Basal cell carcinoma: a dermatopathological
and molecular biological update. Br J Dermatol 2003;148:195.
Scrivener Y, et al: Variations of basal cell carcinomas according
to gender, age, location and histopathological subtype. Br J
Dermatol 2002;147:41.
Walther U, et al: Risk and protective factors for sporadic basal
cell carcinoma: results of a two-centre case-control study in
southern Germany. Clinical actinic elastosis may be a protective
factor. Br J Dermatol 2004;151:170.
NEVOİD BAZAL HÜCRELİ KARSİNOM
SENDROMU (GORLIN SENDROMU)
Klinik Bulgular
Nevoid BHK sendromu ya da bazal hücreli nevus sendromu
(BHNS) multipl BHK (Resim 29-21); çenede odontojenik kistler; el
ve ayaklarda çukurlaşmış çöküklükler; kaburgalar, omurga ve
kafatasında kemik anomalileri ve birçok diğer bozuklukların gelişimiyle
karakterize otozomal dominant geçişli bir bozukluktur.
Keratin kistler sıklıkla görülür ve bilhassa saçlı deride olmak üzere
ciltte kalsiyum birikimleri bulunabilir. Frontal çıkıntı, hipoplastik
bir maksilla, geniş burun kökü ve gerçek oküler hipertelorizm
bulgularının olduğu karakteristik bir yüzleri vardır.
Bir seride bildirilen 105 hastanın % 80’i beyazdı. Beyaz hastalarda
ilk tümör ortalama 23 yaşında oluşmuştu. Palmar çukurlar
% 87’sinde görülmüştü. Çene kistleri % 74’ünde bulunmuş ve