kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

Hoewel gehandicapt door allerlei gevolgen van de na-oorlogse situatie,
zette hij meteen weer een zekere organisatie op. Over het algemeen
waren de Christenen blijde weer een van hun vroegere pandita's
bij zich te hebben, maar de vrees, dat ze nu misschien verschillende
voordelen van de NIC A-tijd zouden kwijtraken, deed sommigen
zich afzijdig houden.
Tegenover de Ambonese goeroes, die nu weer hun werk hervatten,
waren zeer velen sterk gekant. De z.g. anti-Amberi-stemming kwam
in vele gemeenten tot uiting, zelfs ten aanzien van goeroes, die tijdens
de oorlog geen voordelen gezocht, maar alleen maar geleden
hadden. Generaliserend zei men: de Ambonezen, in wat voor functie
ook, hebben alleen hun eigenbelang op het oog, daarbij vergetende
hoe vele goeroes met de grootste trouw en zelfverloochening
jaren hier hebben gewerkt.
Een zelfde afwerende houding werd door velen aangenomen ten
aanzien van Biakse goeroes, die bij de Japanners als politieagent
hadden gediend.
In Juli 1946 kwam Ds Ten Kate, die de definitieve opvolger van
Ten Haaft werd. De woonplaats werd Kinmom, gelegen bij de
door de Amerikanen aangelegde haven op de Zuidkust. In Augustus
van dat jaar nam Ten Haaft deel aan de zendingsconferentie
te Batavia, vanwaar hij met nieuwe plannen, strekkende tot de opbouw
van een zelfstandige ressortsorganisatie in het kader van een
eigen Papoese Protestantse kerk op Nieuw Guinea terug kwam.
Eind October 1946 had dan de eerste grote ressort-vergadering te
Dwar plaats onder leiding van Ten Haaft. De met deze bijeenkomst
meer vaste vorm nemende plannen tot zelfregeling werden met zeer
veel belangstelling ontvangen en besproken. Een aanbeveling werd
daar ook opgesteld voor een afvaardiging naar de conferentie van
Kerken en Zending te Makassar. En inderdaad kon de het meest
op de voorgrond tredende Biakse goeroe, bovengenoemde Roemainoem,
in Maart 1947 deelnemen aan die conferentie.
Tenslotte aan het eind van dit jaar vertrok Ten Haaft met verlof
naar Nederland en keerde niet weer terug wegens ziekte van zijn
vrouw.
Een voortzetting van de begonnen opbouw werd gevonden in de
tweede ressortsvergadering in Juni 1947 te Kinmom. Op deze beide
eerste vergaderingen werden allerlei zaken besproken, die een voorbereiding
vormen voor een eigen regeling van de gang van zaken
in de gemeenten. Als wakil pandita werkt Roemainoem mee aan dit
alles.
Eind October 1947 kwam Agter de gelederen weer versterken,
echter alleen, daar zijn vrouw in het interneringskamp was overleden.
Het jaar 1948 bracht weer verschillende belangrijke gebeurtenissen.
In April werd het feit herdacht, dat 40 jaar geleden de eerste
97