kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

jonge moeder met het andere kind in het ziekenhuis te krijgen en na
ongeveer 3 maanden ging ze naar huis, gelukkig met 2 stevige babies.
Op een goede morgen miste ik een van de meest trouwe polikliniekbezoekers.
Toen hij de volgende dag weer kwam vroeg ik hem
waarom hij gisteren niet geweest was. O, hij was het bos in geweest
om naar Thomas te kijken, die was door een wild varken gebeten.
Waarom hij Thomas dan niet meegenomen had om verbonden te
worden? Dat kon niet, want hij was ver weg in 't bos, had vele grote
wonden zodat hij niet kon lopen. En nu kwam het hele verhaal:
Thomas was een slecht kamponglid. Als er van bestuurswege
herendienst of kampongdienst verricht moest worden, dan trok
Thomas met zijn vrouw het bos in en bleef daar tot die diensten afgelopen
waren. Hij werd dan door zijn kampongleden niet vriendelijk
ontvangen, want die diensten werden kampongsgewijze verdeeld
en dus hadden de anderen er zijn portie werk bij moeten doen,
Zo ook nu, er was kampongdienst geweest, en zij hadden zelfs
Thomas' erf en tuin moeten schoonmaken. Toen nu zijn vrouw
kwam vertellen, dat hij door een varken was aangevallen en hulp
kwam vragen om hem thuis te brengen, was daar niemand toe bereid.
Wel ging het kamponghoofd, mijn polikliniekbezoeker, eens kijken
en daardoor had hij de vorige dag niet kunnen komen. Ik vroeg
of Thomas erg gewond was. Ja, hij had grote wonden over zijn
borst en in zijn benen en daar had hij al 3 dagen mee in 't bos gelegen
onder een afdakje van bladeren, dat zijn vrouw gemaakt had.
Of er dan werkelijk niemand was om hem te halen? — Nee er was
niemand! Ik zei toen, dat ik dan zelf wilde gaan met mijn beide jongens
en dat hij mee moest om de weg te wijzen. Maar toen kwamen
er duizend bezwaren. Nee dat kon niet, 't was veel te ver, 't was
erg steil klimmen, er was geen weg, enz. enz. Ik zei toen, dat hij
moest zorgen over een uur met een paar mensen hier te zijn, één
van m'n jongens mocht dan ook mee, en dat ik anders heus zelf ging.
En ja, na ruim een half uur kwam hij met een paar mannen aan.
't Was ongeveer 10 uur. Als ze geen tegenslag hadden konden ze
voor donker terug zijn. Eén van mijn jongens ging mee met een
brancard en verband. Tegen 6 uur kwamen ze met Thomas aandragen.
Wat zag hij er uit! Overal grote diepe wonden, die al erg
geinfecteerd waren. Hij is ongeveer 6 weken in 't ziekenhuis geweest
en toen hij genezen ontslagen werd, vond hij, dat hij van
mij als dank wel wat tabak mee mocht hebben.
Na een jaar had het werk zich zo ontwikkeld, dat er nodig meer
deskundige hulp moest komen. In iedere brief aan het Zendingsbestuur
werd gevraagd: Zend een arts, er kan en moet hier veel
meer gedaan worden! En het was dan ook met grote blijdschap, dat
Dr J. Bierdrager medio 1932 op Seroei werd „ingehaald." Door
Simavi was aan deze dokter een uitgebreid instrumentarium mee-
189