kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

Het komende Godsrijk op Jappen
en Waropenkai
door D. C. A. Bout
|^Tieuwjaarsmorgen 1924 kwamen wij op het eiland Jappen aan.
JLN| Ons doel was daar een Zendingspost te stichten, en Seroei
leek daarvoor de aangewezen plaats.
Twee dagen tevoren had Zendeling F. J. F. van Hasselt ons er op
voorbereid, dat Jappen nog niet veel mogelijkheden bood. Hij had
er zes goeroe's, maar de berichten waren niet zo moedgevend.
Op die Nieuwjaarsdag voeren wij bij het licht worden de mooie
Wooibaai binnen. Langs een vrij steil heuvelland liep een smal pad,
waarop het gedraaf begon. Maildag! Op de voorgalerijen der Papoeahuizen
zagen wij leven komen. Toen de „Van Neck" voor
anker lag, daalde men af op de prauwtjes om aan de tweemaandelijkse
nieuwsgierigheid te voldoen wanneer de mailstomer er was.
Veelal waren er vreemdelingen aan boord, die gaarne snuisterijen
kochten, als houtsnijwerk, kralen schortjes, pijlen en bogen, schelpen
etc.
Het is nog vroeg, doch een paar kleine jongens zijn het dek reeds
opgekomen met pijlen en bogen. Ze wachten tot ze aangesproken
zullen worden. Hun oog is op ons gericht. Stil verlegen blijven ze
staan. Als ik vraag, wat ze willen, bieden ze mij hun waar aan.
'k Schud het hoofd en zeg: „Niet nodig, we komen op jullie eiland
wonen. Ik ben de Pendita."
Er flonkerden lichtjes onder hun donkere wenkbrauwen, er komt een
lach op hun gelaat. Hun mooie witte tanden schitteren.
En tot mijn verbazing zegt de oudste: „Kita orang ada lapar goeroe."
„Wij hebben honger naar een goeroe." Nog even dralen ze wat en
roeien dan ijlings naar de kampong, waar ze het dorpshoofd het
nieuws gaan vertellen, dat de Pendita er is.
Wij staan met honderd en meer gedachten over de railing te kijken
naar 't dorp, maar er is geen tijd om te peinzen. Wooi zendt zijn
deputatie. Het dorpshoofd lijkt een zeer sympathiek man. Rustig
vraagt hij voor zijn volk een goeroe.
O, dat vragen om een goeroe. Hoe dikwijls had ik in het verleden
daar allerlei gedachten aan vast geknoopt gezien. Toch durfde ik
vasthouden, dat achter menige bijbedoeling, die onzichtbare Hand
aanwezig was, die van uit de hemel het al bestuurt.
Zwaar bromt de fluit van de „Van Neck." De Wooiers verlaten
161