kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

contact met de voorouders te verkrijgen en te bestendigen. Zeer
veel onkruid verhuisde van de graven naar het bos. Dit was het
eerste verschijnsel, dat de Gemeentevoorgangers opgevallen was.
Daarom wordt de beweging ook wel genoemd „Agama Koeboer,"
d.i. de Godsdienst van het graf.
Simson was er diep in zijn hart van overtuigd, dat hij in het bezit
gekomen was van het ware Christendom. Hij kon zich beroepen
op de Bijbel, want in het boek der Openbaringen wordt immers ook
gesproken over overledenen en gemartelden, die door de Apostel
Johannes werden gezien. In dit Bijbelboek heeft Simson veel stof
gevonden om zijn leer te verkondigen, eerst in het geheim, later in
het openbaar. Vele Christenen hebben zich hierdoor laten misleiden.
De Gemeentevoorgangers waren niet voldoende Bijbelvast om Simsons
tekstverklaring te weerleggen. Wanneer gemeenteleden tot hen
kwamen met vragen, door navolgers van Simson hun gesteld, kon
de voorganger het antwoord niet geven. Zij ontvingen niet de steun,
die zij nodig hadden om niet met de beweging mede te gaan. Deze
onmacht sterkte Simson in zijn overtuiging, dat zijn leer het ware
Christendom was. Hij ging de Voorgangers der gemeenten beschuldigen
van bewust bedrog, daar zij de geheimen van het evangelie
alleen voor zich zelf gehouden hadden. Zij profiteerden daarvan
en met hen hun vroegere leider, de Pendita (zendeling). De leden
van de gemeenten begonnen hun voorgangers de rug toe te keren.
Zondags, als de godsdienstoefening gehouden werd, bleven ze in
hun huizen zitten. Bij het vallen van de avond zochten zij dan hun
prauwen op en gingen naar Tablanoesoe, waar Simson hun zijn
nieuwe leer verkondigde: De voorgangers waren en bleven de bedriegers:
zij hadden de wijze van omgang met de voorouders opzettelijk
voor hen verzwegen! Zij waren niet „geleid naar het licht,"
zo zeiden ze, maar „gelaten in de duisternis." Simson zaaide haat
tegen de gemeentevoorgangers. De mensen moesten hem volgen en
niet meer anderen, de vreemdelingen. Het vuur van haat, door hem
ontstoken, wakkerde hij aan. Ten slotte waren de mensen zo zeer
verbeten op hun voorgangers, dat zij het plan beraamden om hen
te doden. Deze plannen lekten uit en kwamen ter ore van het Bestuur.
Ook de voorgangers hoorden daarvan. Na overleg met het
Bestuur werd hun opgedragen zich te stellen onder bescherming van
de politie te Demta, een klein plaatsje gelegen aan de kust. Alle
voorgangers, op één na, gaven aan de opdracht gehoor. Zij, die
gingen waren diep in hun volgelingen teleurgesteld, ja, onder hen
waren er, die twijfelden aan God en aan Zijn opdracht, waarmede
zij de arbeid op Nieuw-Guinea waren begonnen. Moest dit het einde
zijn? Degene, die met z'n gezin bleef, was een Papoea, een man van
het volk. Hij twijfelde niet aan God en aan zijn roeping. Deze daad
157