kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

afgevaardigd en eind 1916 arriveerde de motorboot Jong-Holland. De kosten van
deze boot werden gedragen door het Knapenregiment van het C.J.M.V. Jong-
Holland, waaraan de boot dan ook haar naam te danken heeft."
Zendeling Wetstein (de schrijver van dit hoofdstuk) vestigde zich
voorlopig te Fak-Fak met de bedoeling, nadat hij zou zijn ingewerkt,
te verhuizen naar Inanwatan. Deze tijd van inwerken werd op drie
maanden gesteld. Wij hadden toen nog niet het vermoeden dat deze
drie maanden te Fak-Fak zouden uitdijen tot negen jaar.
De kennismaking te Fak-Fak met de mensen uit het ressort Inanwatan
was wel een zeer bijzondere. Te Fak-Fak werden allen die
zich misdragen hadden gestraft en dat waren er nogal wat. Men
moest leren dat men niet zijn eigen rechter mocht zijn en dat is niet
zo gauw geleerd wanneer men niet beter weet en men altijd gewapend
loopt om zich zelf te verdedigen. Dan, wat vinden zij „onrecht?"
Men redeneert zo: „Ik ben ziek geworden, juist toen ik de
tuin van X passeerde. Dan is het de schuld van X, want hij heeft
natuurlijk opzettelijk daar een betoverende handeling verricht."
Of dit nu waar is of niet, gestraft moet hij worden. Bij de bestraffing
vloeit als regel bloed, als er ten minste de dood niet mee gemoeid
is. De aanleiding tot deze strafzaak vinden wij niet strafbaar
maar het gevolg er van kan een Papoea vele jaren van zijn
vrijheid beroven.
Het motor-zeilbootje kwam pas eind 1916, dus moesten wij het nog
een jaartje doen met de toevallige reisgelegenheden, die ons te Fak-
Fak werden geboden en verder in de ressorten met de prauw tourneren.
Het eerste reisje door mij gemaakt met zendeling Bout duurde
35 dagen. Doel was alle posten in Bentoeni-Golf te bezoeken en
dan even door naar Windessi, waar zendeling Starrenburg weer
woonde. Een bandjir had zijn huis op Roon totaal verwoest. De
afstand die moest worden afgelegd was pl.m. 300 km. Er heen
was niet zo moeilijk: met het Gewestelijk vaartuig van het Gouvernement
kwamen wij tot Idora. Door het aandoen van verschillende
plaatsen duurde het 10 dagen eer we daar waren. Ter ere van mij,
de nieuwe zendeling, werden we overal met zang en fluit door de
goeroes en kinderen ontvangen. Op Idora werd een zendingsfeest
georganiseerd; tot het bijwonen waren alle omliggende dorpen uitgenodigd.
Bout had gezorgd dat er de nodige rijst was, daar bij een
feest moet worden gegeten, anders is het geen feest in het oog
van de Papoea.
Alle posten kregen achtereenvolgens een bezoek; enkele volwassenen
en kinderen werden gedoopt. Vooral de doop van de volwassenen
maakte op mij een diepe indruk, en deze kleine groep bleek later
de meest getrouwe.
Voor de terugreis was een zeilboot besteld; een vaartuigje van pl.m.
6 ton. Daar het nogal wat uitbleef vertrokken we vast per Papoese
102