kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

opgezet gedenkfeest georganiseerd. Het was immers 25 jaren geleden
dat men bewust met het heidendom had gebroken. Op het
strand werden toen amuletten en voorouderbeelden bij honderden
aan de vlammen prijs gegeven. Het zaad van het evangelie, door
Bink met zoveel tranen gezaaid, ontbloeide op wondervolle wijze.
Bink had dit geweten. In het geloof had hij geweten dat deze dag
komen zou. Het is mij niet mogelijk de kerkdienst te vergeten
waarin de oudsten der gemeente, die Bink persoonlijk nog gekend
hadden, getuigden van hun zendeling, hun Bink (het bij ons gebruikelijke
mijnheer laat men in zo'n geval rustig weg)). Zij spraken
van zijn geduld, zijn hulpvaardigheid, zijn liefde voor de Papoea's,
van zijn leven voor hen waardoor hij had getoond wat het
evangelie is.
Roon en Windessi. Dit waren de uitvalspoorten van waaruit het
evangelie zijn weg naar Wondamma en Geelvinckbaai kon beginnen.
In de zendingsgeschiedenis van Nieuw Guinea heeft de dood
van Jan, een pleegzoon van Bink steeds grote belangstelling ondervonden.
En terecht. Zijn droom en de woorden die hij naar aanleiding
van die droom gesproken heeft, zijn directe stuwende stoten
geweest die vele Roners de beslissende stap deden ondernemen.
Het hoogtepunt van die merkwaardige gebeurtenissen was wel het
verbranden van de heidense attributen op het strand te Jende, op
Oudejaarsdag 1906. Ongetwijfeld mogen we deze dingen zien als
gevolg van het volhardend bidden en werken van de vaderlandse
gemeente en van de zendelingen.
Zo de Heer niet bouwt, tevergeefs werken de bouwlieden er aan.
Uit de werkelijkheid van dit woord hebben alle zendingswerkers
steeds geleefd. God heeft hun nederige arbeid willen zegenen en
hun geloof willen bekronen.
Daarnaast mogen we zeker de ogen niet sluiten voor de wegen
die God gaat en voor de wijze waarop Hij werkt. En dan is het
duidelijk dat de heiden-Papoea vroeger bijna niet te bereiken was
met het woord dat van Godswege gesproken werd. De zelfgenoegzame,
zorgeloze en vrije Papoea vond zichzelf allesbehalve een
zondaar. Hij vond in het uitleven van zijn heidendom datgene wat
hij meende nodig te hebben.
Een ervaring die een onzer oudste Ambonese voorgangers mij eens
vertelde, is mij altijd bijgebleven. Deze goeroe woonde op Roon.
Het was nog in de begintijd, ongeveer in 1911. Op zekere nacht
werd hij wakker gemaakt door een patrouille. Men had vernomen
dat een der hoofden een konoorfeest voorbereidde. Een konoor is
hier een tritonschelp waarvan men aanneemt dat er scheppende
krachten in aanwezig zijn. Als sterk magisch geladen voorwerp is
zo'n schelp zowel gevreesd als geëerd. Zulk een feest waar grote
61