kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

„Daar was een jongeman, die heette Kasimi, deze luisterde naar
het Evangelie, maar hij stierf helaas, tot groot verdriet van hen
allen, maar vooral van zijn oude moeder en oude vader."
De beide oudjes knikken heel langzaam met het hoofd, en staren
naar zijn graf.
En dan zegt de Evangelist: „En nu staan wij allen bij zijn graf, en
wij willen horen wat hij ons te zeggen heeft. Toen wij vroeger
allen heidenen waren, deden wij dat immers altijd, wij leefden met
onze doden. Maar wat zegt deze dode ons nu: Vader, moeder, luister
naar de nieuwe Boodschap. En dat willen we nu doen en hier.
Want de nieuwe boodschap is ook een boodschap uit het graf, —
maar van Jezus Christus, die de dood overwon. En Zijn boodschap
is: — Die in Mij gelooft zal leven, al ware hij ook gestorven."
Toen gingen allen langzaam naar huis, nadenkend over de Boodschap
van Pasen. De dood is niet het einde. Neen, dat wisten ze
wel, maar ook: nu komt er geen boodschap meer van hun doden;
die hadden voor het laatst gesproken in de stem van Kasimi.
Voortaan zal de boodschap daar zijn van Jezus Christus, die zegt:
„Ik ben de Opstanding en het Leven."
Die avond zitten de beide oudjes weer alleen, en ze denken als
steeds in de avond aan hun zoon, hun Kasimi.
Hoe graag hadden ze hem hier gehouden, hoe graag zagen ze hem
leven. Maar nu hij gestorven is, nu danken ze op hun eenvoudige
wijze God, dat de stem van hun jongen hen allen heeft opgeroepen
voor het Paasfeest.
235