kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

krijgt. Hij had gerekend op injecties en wordt afgescheept met pillen.
Ook loopt hij wel weg omdat de injecties pijnlijker zijn dan zijn
ziekte. Nu eens is een operatie iets aantrekkelijks, dan weer een
kleine incisie reden om naar huis te gaan.
Kleine ingrepen doen we bij voorkeur op zaal om de mensen vertrouwd
te maken met dit soort behandelings-methoden. Een roesje
is altijd een indrukwekkend iets. Bij velen leeft de gedachte dat de
patiënt eerst bijna dood gemaakt wordt en daarna de geest weer in
het lichaam terug gebracht wordt.
Onze verplegers hebben niet bepaald veel overwicht over de patiënten.
Trouwens er zijn weinig mensen die overwicht hebben.
Zelfs ouders voelen zich meestal niet geroepen hun kinderen te
dwingen tot iets waar ze zelf geen zin in hebben. Doch voor een
ziekenhuis zijn niet alleen rustig liggende, volgzame patiënten doch
eveneens een aantal betrouwbare verplegers nodig. Helaas deze
zijn er nog zo weinig en degenen die er zijn brengen de dokter en
zusters vaak tot wanhoop. Zeker, ijver en goede wil zijn er vaak
genoeg, maar dat is helaas niet voldoende. Er is gebrek aan begrip
voor het hoe en het waarom en gevoel voor verantwoordelijkheid
is hun veelal nog vreemd.
Bij rustige, ernstig zieke patiënten wordt niet gewaakt, de
nachtdienst wordt slapende aangetroffen, patiënten krijgen hun
medicijnen niet op tijd of helemaal niet, of die van hun buurman.
Op de lijst staat een normale temperatuur terwijl de patiënt 40 gr.
C. koorts heeft.
Dit alles zijn dagelijks evenementen.
Vandaar ook dat het tekort aan zusters zo schrijnend is. Er is zoveel
te controleren en zoveel te verbeteren dat er dikwijls haast
geen tijd over blijft om de jongens grondig te leren hoe het eigenlijk
wel moet.
Buitenpoliklinieken
Graag zouden we al deze posten bezet zien door Mantri-verplegers.
Deze zijn er niet in voldoende aantal. De kleine ziekenhuizen zijn
al blij als er één mantri is in het hospitaal. Dus staan de meeste
posten onder leiding van een oudere ziekenoppasser met een vaak
zeer beperkte opleiding. Hun taak is in de eerste plaats volksziekten
als malaria, framboesia, ulcera te bestrijden. De waarde van
de behandeling van andere ziekten is vooralsnog gering. Vervolgens
dienen zij epidemieën te signaleren en patiënten die boven hun
krachten gaan door te sturen naar het ziekenhuis. Tenslotte is hun
voorbeeld van het grootste belang en hun invloed in de kampong
ten aanzien van de hygiëne.
Enerzijds laat de activiteit en capaciteit van deze verplegers veel
te wensen over. In het algemeen is de situatie in hun gebied verre
209