kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

schap speelt. Als ingewijde heeft hij deel aan en is lid van de gemeenschap.
Via verschillende stadia, onder begeleiding van een
groots ritueel, wordt het jonge stamiid opgenomen. Daar buiten is
voor hem geen leven mogelijk, hij zou vallen buiten de sacrale eenheid
van levenden en doden.
In het Oosten komt het dualisme onder andere sterk uit in het instituut
van de Geheime Mannenbonden. De mannenhuizen of geestentempels
stelden eigenlijk de wereld voor en daarin leefden de mannen
en ingewijde jongens, die het levensgeheim kenden. Dit geheim
moest voor de vrouwen en niet ingewijden verborgen blijven. Toch
spelen de vrouwen hierbij een rol. Zij moesten tijdens de feestelijkheden
zorgen voor het feestmaal van de mannen, die de hogere
machten symboliseerden.
Soms nam dat de vorm aan van het bedriegen van de vrouwen, waarbij
men hen middels vreemde vreselijke geluiden van bromhout, het
neerwerpen van een blok hout en het bespelen van de heilige fluiten,
vrees inboezemde.
Beschouwt men dit alles echter tegen de achtergrond van de polaire
tegenstelling, die ook hierin wordt uitgebeeld, dan blijkt dat
men ook hier te maken heeft met een gezamenlijk opgevoerd ritueel.
De rol van de vrouwen is hierin, die van onderwereld, profane werkelijkheid
te spelen.
In het drama wat wordt opgevoerd dienen ze de mannen, die de
rol van geïncarneerde geesten spelen, ernstig te nemen. Van deze
samenwerking is het welzijn van de gemeenschap afhankelijk, en
daarom wordt het met diepe ernst gespeeld.
Als een kwellend raadsel en tevens bewijs van de onmacht van de
mens is daar de dood. Men kent alleen als natuurlijke doodsoorzaak
de ouderdom: ziekten worden toegeschreven aan daemonen, hekserij,
zwarte magie etc. In de oertijd bestond er geen dood; en de
heilstijd wordt o.a. gesymboliseerd door het feit, dat de doden zullen
opstaan, de mens onkwetsbaar zal zijn en zal heersen over leven
en dood. Nu roept men de overledenen op door middel van de
korwars, of spreekt met hen door middel van een in hun graf gestoken
bamboe.
Voorouder vetering, de Korwars
Waar de gemeenschap van levenden en doden zo'n belangrijke rol
speelt is het begrijpelijk, dat de voorouderverering in het middelpunt
staat. Men maakt zielebeelden van de doden (amfjanir),
waarna door middel van een soort spiritistische seance (zie
het verhaal van Albert Zaaier (De Neef) over „Kaap der zielen")
de dodenziel (korwar) in de amfjanir (het beeldje) wordt geroepen.
Toen men in vroeger dagen nog de tempels kende, de
Rumsram, werden de hoofdpalen daarvan voorzien van de afbeel-
26