kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

weten, door welke lichamelijke vermoeidheden en geestelijke spanningen
het heen gaat.
In elke plaats weer word je met de nodige egards ontvangen. Vooral
in de eerste tijd zal dat nog veel erger geweest zijn dan nu.
Je kunt als zendelingsman honderd maal verkondigen, dat je niet
als Hollander, maar als evangeliedienaar komt, maar je kunt nu
eenmaal niet uit je huid kruipen. En die huid doet het 'm juist. Met
de pendita komt de Hollander in de kampong en de Hollander moet
nu eenmaal met het nodige eerbetoon ontvangen worden! Daar
komt nog bij, dat de zendeling ook nog de „werkgever" was van
de goeroe en van de evangelist. Hij kan ze overplaatsen en hij kan
ze ontslaan. Dat maakt het maar al te vaak moeilijk om het gestreken
tafelkleedje op de voorgalerij en het gebraden kippetje bij
de maaltijd, beide voor de speciale gelegenheid, in spontaniëteit te
aanvaarden. Was er maar de mogelijkheid van een ontmoeting tussen
zielzorger en de troost- en hulpbehoevende, vrij en niet verstoord
door bijfactoren. Altijd zal er, althans in de tot nu toe geldende verhoudingen,
in de ontmoeting tussen de zendeling en de goeroe iets
moeten zijn van een inspectie, vaak zelfs van een wantrouwig navragen.
Menigeen zowel zendeling als goeroe, heeft daaronder geleden.
Daar gaan ze, Slump Westwaarts, De Neef Oostwaarts, twee weken
of drie weken onderweg. Ze bezoeken op één reis twaalf of
vijftien Gemeenten. En toch mogen ze geen tekenen van vermoeidheid
geven, niet ongeduldig worden bij het luisteren tijdens de persoonlijke
zielzorg, niet te snel geërgerd zijn, bij het aanhoren van
allerlei beleefde facade-praatjes, die er toe dienen om luiheid, onverschilligheid
en onbekeerlijkheid te verbergen.
Ofschoon ze op één tocht tientallen kinderen en enige honderden
volwassenen dopen en tien of twaalf Avondmaalsdiensten houden,
mag hun heilige handeling nimmer een spoor van routine-werk vertonen
en zullen ze er iedere keer met hun hele hart bij moeten zijn.
Arm mensenhart, dat zo klein en bevend staat temidden der bange
vragen en donkere •worstelingen in zovele Gemeenten. Elke tocht
voert het weer zijn benauwende strijd van een grijpen naar Gods
beloften en een terugschrikken voor de aanvallen der duistere
machten. Want de realiteit daarvan is zo hevig, dat men ze bijna in
gestalte voor zich gaat zien. En dan helpt geen profetisch pathos
vanaf de preekstoel noch een priesterlijk machtwoord. Dan gaat het
gelovige hart en de vrome mens in de smeltkroes en worden er
alleen nog maar overwinningen bereikt door gebedsuren en stil belijdend
geloven heen.
We kunnen namen noemen van zo vele nieuw geopende Gemeenten
in deze jaren. We kunnen getallen neerschrijven van aantallen goeroe's,
aantallen leerlingen op de scholen en aantallen avondmaals-
173