kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

Rijpende oogst
Jappen en Waropen van 1935-1942
door H. J. Teutscher
In 1930 verscheen het boekje van Bout: „Eerstelingen des oogstes."
In een periode van slechts zes jaren zijn op de belangrijke punten
van Jappen bloeiende Gemeenten ontstaan. De doorbraak van
het Evangelie gaat voort met macht.
De getallen in de jaarlijkse statistieken worden al maar groter.
De roep om goeroe's en evangelisten klinkt zonder ophouden en
na iedere helper, die als nieuweling in Seroei aan wal stapt, komt
als voortdurende reactie: nog meer, nog meer!
In 1935 is de arbeid reeds dusdanig gegroeid, dat er in Seroei twee
zendelingen nodig zijn. Het eiland Jappen is in tweeën gedeeld.
Ds F. Slump leidt het werk in Jappen-West, terwijl Ds Alb. de Neef
het werk in Jappen-Oost aanvoert. Twee mannen, elk met hun eigen
stijl, hun eigen sfeer, maar één in vurigheid als het gaat om de
Evangelieprediking. Slump, de stille, regelmatige werker, die systematisch
een tevoren uitgestippeld programma uitwerkt, administratief
de punctuele; De Neef, de zwerver Gods met het blijde kinderhart.
Twee zendelingen op Seroei! En dat op Nieuw-Guinea, waar altijd
een ernstige onderbezetting was. De groei van de arbeid moet dan
wel heel onstuimig geweest zijn, dat een altijd passende en metende
conferentie toch maar een mannetje extra afstond voor Seroei.
Spoedig staan er twee permanente zendelingswoningen in het vriendelijke
plaatsje. Er zijn reeds lang een school en een kerk. Er is een
aardig ziekenhuisje, er werken een arts en een zuster. Welk een
centrum!
Getrouw trokken de beide predikers rond. Men beschikt niet over
een motorboot. Dus wordt er voortdurend per prauw getourneerd.
Dagen verglijden in het schokkend en deinend gevaarte. Tien
tot twaalf roeiers galmen de ganse dag hun roeiliederen over de
wijde zee en traag kruipt de prauw van kaap tot kaap. Een kwinkslag,
een lachsalvo, er wordt een poosje gezeild, er wordt een dutje
gedaan, er wordt wat gegeten en een paar visjes worden gespeerd;
allemaal heel knus en gemoedelijk. Je moet je er maar niet bij opwinden
vanwege de tijdverspilling en alleen maar even rustig en
gemoedelijk meedoen. En dan, op zo'n reis, de eindeloze arbeid, in
elke Gemeente weer anders. Men moet dat ervaren hebben om te
172