kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

meesten slechts hadden horen fluisteren, maar waarvan slechts een
paar hoofden het geheim wisten. Als de goeroe's spraken over God
van Wie alle dingen zijn en Die alles doet, dan moest men in stilte
aan die dingen denken.
Toen er weer geruime tijd verlopen was, kwamen de hoofden van
Ifar en van Asé bij de Pendita heel in 't geheim. Ze hadden een
draagtas bij zich en daaruit haalden ze enige zorgvuldig in bladeren
gewikkelde voorwerpen.
Ze zeiden: „Pendita, u hebt ons geleerd dat werkelijk alle geluk
en zegen van God komt. Nu willen we ons daaraan houden en daarom
brengen we u nu deze voorwerpen. Onze verre voorouders en
wij ook hebben tot hiertoe van deze dingen, waarvan men ons verteld
heeft, dat ze van de hemel komen, ons geluk verwacht. We
brengen ze u omdat wij ze willen weg doen. Wilt u ze uitpakken
en bewaren?"
De Pendita wikkelde de pakjes los en zag enige voorwerpen waarover
hij zich verwonderde, ofschoon hij ze aanvankelijk niet thuis
kon brengen. Het waren voorwerpen van brons, dat zag hij wel en
hij herinnerde zich er vroeger in een boek afbeeldingen van te hebben
gezien. Maar wat hem verbaasde was dit, dat hij in dit land,
welks bewoners zich bij zijn komst nog van stenen werktuigen bedienden,
bronzen voorwerpen aantrof, die daar misschien al eeuwen
geweest waren. Later kwam hij te weten door het volkerenkundig
museum te Djakarta, dat deze voorwerpen bronzen werktuigen waren,
bijlen, afkomstig van een volk waarvan vele eeuwen geleden
ook stammen op Nieuw Guinea moeten zijn geweest.
Dit was een wonderlijke ervaring. Maar de Pendita kon daaruit met
recht besluiten, dat men in Sentani de weg van God ernstig nam.
Intussen waren er ettelijke jaren verlopen sinds Pamai was opgetreden.
Het heeft nog verscheidene jaren geduurd voor hijzelf te
Ormoe gedoopt werd tegelijk met een groot getal van zijn dorpsgenoten.
Aan enige grote gevaren heeft hij bloot gestaan in die
jaren. Maar hij is daar doorheen gekomen. Hij was een werktuig
in Gods hand om de Papoea's van Ormoe, van Sentani en van de
verre omgeving wakker te schudden. Nog bij zijn leven is het grootste
deel van de Papoea's uit die streek tot de kerk van Christus
toegetreden. Allerwege staan nu de kerkjes en de scholen aan het
meer en tot in 't verre binnenland.
Pamai's naam is Boven zeker niet vergeten: God gebruikte deze
man in die jaren van 1916 tot 1935 om Zijn licht te doen komen in
dat deel van Nieuw-Guinea.
150