kruis en korwar - Stichting Papua Erfgoed

Het was daarom, dat het Christelijk Nationaal Vakverbond zijn
tweede Voorzitter K. de Boer naar Nieuw Guinea zond, om een
onderzoek in te stellen naar de mogelijkheid van algemeen sociaal
werk in de dorpen en vakorganisatorisch werk in de centra.
De mogelijkheid werd onderzocht om in de dorpsgemeenschappen
zelf op constructieve wijze mee te werken aan de door allen begeerde
vooruitgang op sociaal-economisch gebied.
Overal bleek, dat men met hart en ziel verlangde naar dergelijke
arbeid, die de eigen dorpsgemeenschappen van de ondergang kan
redden. Er waren reeds tal van pogingen gedaan om middels coöperaties
verandering te brengen. Maar het bleek al spoedig, dat men
ook voor dit werk opgeleid moest worden.
Dit nu wil het C.N.V. aangrijpen. Het wil de mensen op basis van
het Evangelie en van de naastenliefde leren op welke wijze men
zijn verantwoordelijkheid tegenover God en de naaste kan inlossen.
Tevens werd er een beroep gedaan op Jeugdorganisaties in Holland
om in de centra in opbouwende zin het werk van de vrijetijds-besteding
te willen leiden.
Alleen zó kan men de problemen enigszins het hoofd bieden, want:
het probleem van Nieuw Guinea is het probleem van de mens. En
deze mens van Nieuw Guinea is geklemd tussen twee werelden:
zijn eigen oude gesloten dorpsgemeeenschap, waarin hij niet meer
past, en waarin hij niet langer wil leven, en de nieuwe moderne,
waar hij naar verlangt, maar die hij nog niet begrijpt, en waarin
hij zich nog allerminst thuis voelt.
De massa is in beweging. Men grijpt naar de nieuwe tijd, en slechts
enkelen is het gegeven daar werkelijk deel aan te hebben.
Men kan hier niet meer toe met het nastreven van „rust en orde":
de beide slagwoorden uit het verleden. In dit troebele water kan elke
visser zijn netten uitzetten, en hij krijgt een rijke vangst.
Men staat open voor alle vorm van propaganda, die maar iets belooft
voor de toekomst.
Meen echter niet, dat met het bovenstaande alle volkjes bedoeld
zijn. Wanneer er inderdaad naar een ruwe schatting ongeveer een
millioen bewoners zijn op dit grote eiland, zijn er nog rond 700.000
onbereikt, deze leven nog in een oude cultuur ergens in de bergstreken,
en verscholen achter de moerassen van het binnenland.
Dit zijn alleen nog maar de problemen van de kustbevolking.
En ook daar is groot onderscheid. Duizenden zijn er, die geïsoleerd
leven in hun sagotuinen, en daar het liefst zouden willen blijven.
Zij verlangen alleen maar het oude terug, en zijn moeizaam in beweging
te krijgen door de jongeren en door de meer progressieve
bevolking van de eilanden.
283